Το καλοκαίρι έτσι αγαπούσε να τα μαγειρεύει ο πατέρας μου, ο κυρ’ Θωμάς… τα ευχαριστιόταν τρώγωντας -μόνο το ψαροκόκκαλο έμενε- κι έλεγε πως ειν’ εξαίσιο φαΐ, λαϊκό κι αρχοντικό μαζί, μεγάλης νοστιμιάς.
Κάπως έτσι κρατιέται ζωντανή κι η παράδοση… με κάποιες γεύσεις, κάποιους τόπους, κουβέντες, διαδρομές, τη θέα που κοιτούσαμε μαζί, συνήθειες καθημερινές που μείναν ίδιες, κειμήλια μιας κοινής ζωής… με κάτι τέτοια ξεγελιέμαι… νομίζω ότι είν’ ακόμα εδώ κι ας έχω τόσα χρόνια να τον αγγίξω, να τον ακούσω, να τον ‘δω.
Σχόλια στο fb 2.
Angelos Skourtis
Ετσι πιστευα και εγω για τον κολιο τον Αυγουστο... μεχρι που σε μια συντομη κουβεντα που ειχα με τον μεγαλο Εθνικο μας ψαρομαγηρα... εμαθα οτι τον Αυγουστο ο κολιος ειναι γεματος αυγα και τρωγοντας τον τον Αυγουστο χιλιαδες κολιοι δεν προλαβαινουν να γεννησουν. Και ΕΤΣΙ ΧΑΝΟΝΤΑΙ σαν ειδος... Που να το ξερα, ποιος μας τοπε; ... ετσι σταματησα να τους αγοραζω .... Ο Τσαρουχης μου ελεγε.. Πολλλλα απο τον παλιο κοσμο πρεπει να τα κρατησουμε ως κορη οφθαλμου.. αλλλα ομως και ειναι πολλλλλα να τα εγκαταλειψουμε αμεσα....
Rena Konstantaki
Εδώ είναι, μέσα σου, και κει είναι, πού εκεί, σε ποιό χρόνο, χώρο, σαν τί, για κάποιο λόγο δεν έχουμε τη δυνατότητα να ξέρουμε, ας αφεθούμε στη ροή των πραγμάτων, κι ας αρκεστούμε στο χαμόγελο που μας προκαλούν ωραίες αναμνήσεις μαζί τους!
Η ενέργεια λέει δεν χάνεται, με παρηγορεί αυτή η σκέψη.
Παρεπιπτόντως, ζωγραφιές τα φαγητά που φτιάχνεις!
