Το είχαμε συζητήσει λίγο πριν την έναρξή του με τον γενικό καλλιτεχνικό διευθυντή της διοργάνωσης, Μιχαήλ Μαρμαρινό, ενώ μέχρι και στην παρουσίαση του προγράμματος για τα Αισχύλεια 2023 έγινε λόγος για την αξιοποίηση των πόρων που ο θεσμός υπόσχεται ότι θα προσφέρει στην Ελευσίνα. 

Σε κάθε περίπτωση, η ομάδα της διοργάνωσης 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης ελπίζει πολλά για τον ιστορικό τόπο. Μάλιστα, φιλοδοξεί ότι τα επόμενα χρόνια, η Ελευσίνα θα αναβιώσει (για αρκετούς έχει ήδη αρχίσει να επαναπροσδιορίζεται) και θα συνιστά πρότυπο μοντέλο για τη σύγχρονη Ευρώπη. "Τρεις μοναδικές υποβλητικές υποδομές πολιτισμού παραδίδονται στην πόλη και τη δυτική Αττική, οι οποίες θα είναι μοναδικές και αξιόχρηστες ακόμη και από τη γειτονική πρωτεύουσα. Θα δοθούν επίσης και δυο μικρότερες αλλά σημαντικές υποδομές, όπως και μια πράσινη περιοχή που αποδίδεται στην πόλη, ένας πνεύμονας πρασίνου που θα λειτουργεί ως χώρος δραστηριοτήτων και διεξαγωγής του Φεστιβάλ Οικοπολιτισμού. Όλα αυτά σε αγαστή συνεργασία με τον δήμαρχο και τον Δήμο Ελευσίνας" είχε δηλώσει στο "α" ο Μιχαήλ Μαρμαρινός, ενόψει της έναρξης του πολιτιστικού θεσμού.

Τώρα, η 2023 Ελευσίς κοιτάει πίσω στον χρόνο αλλά και στο μέλλον, εξετάζοντας μέσω της τέχνης όλα όσα απαρτίζουν την Ελευσίνα. Σε συνεργασία με το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και την επιμέλεια της καλλιτεχνικής του διευθύντριας, Κατερίνας Γρέγου, η 2023 Ελευσίς παρουσιάζει τη διεθνή, κεντρική της έκθεση σύγχρονης τέχνης "Ελευσίνα Mon Amour" στο Παλαιό Ελαιουργείο και το X-Bowling Art Center (7/7). Δεκαέξι καλλιτέχνες αντλούν έμπνευση από τον τίτλο και το περιεχόμενο του πάντα επίκαιρου φιλμ "Χιροσίμα Αγάπη Μου" του Αλέν Ρενέ, αλλά και το έργο της συγγραφέα, ιστορικού, περιβαλλοντολόγου και ακτιβίστριας Rebecca Solnit ("Storming the Gates of Paradise: Landscapes for Politics"), και εξερευνούν την Ελευσίνα και την ευρύτερη περιοχή του Θριάσιου πεδίου από μία κοινωνικοπολιτική σκοπιά. 

Κάθε καλλιτέχνης εμπνέεται από διαφορετικές πτυχές και κεφάλαια της ιστορίας της περιοχής, δίνοντας έμφαση στο ελευσίνιο βιομηχανικό υπόβαθρο, τα τραύματα και τις προσδοκίες της Ελευσίνας, προκειμένου να ερευνήσει περαιτέρω ζητήματα που αφορούν τόπους σε μετασχηματισμό, καθώς και τη σημερινή παγκοσμιοποιημένη συνθήκη. Μέσα στην έκθεση θα παρουσιαστεί επίσης η αρχειακή έκθεση "Αισχύλεια: Ένα Αρχείο Μνήμης", σε επιμέλεια της Δώρας Βασιλάκου. Το πρότζεκτ κάνει αναφορά στη σχέση του φεστιβάλ των Αισχυλείων με τη σύγχρονη εικαστική δημιουργία.

Είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τρεις καλλιτέχνες που δημιούργησαν νέα έργα αποκλειστικά για το "Ελευσίνα Mon Amour": Η Ναταλία Μαντά δημιουργεί την in situ εγκατάσταση "Panopticon", μια συνομιλία με το προϋπάρχον έργο "Infinity" του Michelangelo Pistoletto, που βρίσκεται μόνιμα στον χώρο του Παλαιού Ελαιουργείου. Η Aglaia Konrad είναι η μόνη που παρουσιάζει το έργο της στο X-Bowling Art Center, μία φωτογραφική εγκατάσταση που αποκαλύπτει αθέατες πλευρές του χώρου και του τρόπου συνύπαρξης ("Obstakles"). Τέλος, ο Igor Grubic μιλά για την πολιτιστική και εθνική ποικιλομορφία των πολιτών και των εργαζομένων της Ελευσίνας με την τοιχογραφία "Union".

Οι καλλιτέχνες μάς εξήγησαν τη διαδικασία υλοποίησης των έργων τους και διηγήθηκαν την πρώτη τους επαφή με την Πολιτιστική Πρωτεύουσα.  

Πατώντας  ΕΔΩ  θα εμφανιστεί ολόκληρο το άρθρο που συνοδεύεται από χαρακτηριστικές φωτογραφίες