Πράμα που μας οδηγεί να ισχυριζόμαστε πως μικροί προϋπολογισμοί δεν έχουν απαραίτητα ως αποτέλεσμα και μικρά από κάθε άποψη έργα, ούτε και μεγάλοι μεγάλα και σπουδαία έργα για όλους. Όλα παίζονται και εξαρτώνται από τους ανθρώπους και τα κινήματά τους, από την σχέση τους με την Ιστορία και την ιστορία τους, από τους θεσμούς και από τη δυναμική των επιμέρους τομέων, από την κατάσταση που υπάρχει, από αυτά που προσδοκούν και από αυτά που κυνηγούν να κερδίσουν ο καθείς με τον τρόπο του και τις δυνάμεις του , έχοντας περισσότερες πιθανότητες να το πετύχουν όσοι βρίσκουν τρόπους να επηρεάζουν ακόμα και με εκλογές πιο πολύ εκείνους που κρατούν πεπόνια και μαχαίρια.

Υπάρχει κάτι που στη φάση αυτή το θεωρώ πιο σημαντικό από όλα τα διατυπωμένα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας; Με δεδομένο ότι έχω καταλήξει στο ότι η οικονομία παίζει γενικά πρωτεύοντα ρόλο και το γεγονός ότι η κατάστασή μας σ'αυτή τη φάση είναι ιδιαίτερα ανησυχητική, κρίνω πως τώρα η οικονομία είναι το πιο σημαντικό μας πρόβλημα. Κι αυτό όχι μόνο όσον αφορά στην υλική βάση όσων ζουν και εργάζονται σ'αυτήν την χώρα, αλλά και στην  ποιότητα της ζωής τους σε όλο το φάσμα της, όπως και στην ασφάλεια της χώρας και σήμερα και αύριο και τώρα. Να κάτι που νομίζω ότι έχει σημασία να το υπολογίζουμε, να το σκεπτόμαστε και να το συζητάμε.  

Γεγονός είναι πως η πλειονότητα των πολιτών που απαντούν στις δημοσκοπήσεις, αυτήν επιλέγουν ως το πιο σημαντικό καθημερινό πρόβλημά τους, σε ένα συνδυασμό ακρίβειας-πληθωρισμού, ανεργίας, και μισθών/συντάξεων. Και εγώ, που χρόνια τώρα δεν απαντώ σε δημοσκοπήσεις, την ίδια γνώμη έχω, παρόλο που με κάποιες περικοπές καταφέρνω ακόμα να τα φέρνω βόλτα. Αν συνεχιστεί όμως αυτή η κατάσταση, ένα είναι το βέβαιο. Δεν θα αργήσει η εποχή που θα πολλαπλασιαστούν εκείνοι που τα εισοδήματά τους δε θα επαρκούν πια για να προμηθεύονται τα αναγκαία και να μπορούν να αντιμετωπίζουν τα βασικά ώστε να βγαίνει, όπως λέμε, ο μήνας. Κι αυτό είναι κάτι που θα ανοίξει πόρτες, πορτάκια και παραθύρια από και προς όλες τις κατευθύνσεις, με όλα τα ορατά και αόρατα ενδεχόμενα να πετούν ολόγυρά μας.  

Να κλείσουμε την εισαγωγή αναφέροντας τα αυτονόητα. Ρόλο στο πως διαμορφώνονται τα πράματα στην χώρα μας παίζει η παγκόσμια κατάσταση, μιας και διάγουμε μία φάση όπου η παγκοσμιοποίηση εξακολουθεί άμεσα και έμμεσα να επιδρά καθοριστικά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, σε όλους τους ανθρώπους, όχι φυσικά με το ίδιο βάρος για όλους. Αλλά πιο καθοριστικό ρόλο για μας παίζει η κατάσταση στην Ε.Ε, που περνά τα τελευταία χρόνια μία φάση κρίσης. Αυτοί οι δύο εξωγενείς παράγοντας φυσικά και δεν συνεπάγονται ότι δεν υπάρχουν περιθώρια ανάληψης πρωτοβουλιών εκ μέρους όλων όσων αποφασίζουν για το τι μέλλει γενέσθαι στην οικονομική ζωή της χώρας και που για μας τους πολίτες σημασία έχει της όποιας εκλεγμένης κυβέρνησής της. 

Τα στοιχειώδη για δύο από τα σημαντικά προβλήματα που καθορίζουν το οικονομικό μας πρόβλημα. 

Ένα σημαντικό πρόβλημα τα τελευταία δύο χρόνια είναι η μεγάλη ακρίβεια και ο συνακόλουθος πληθωρισμός. 

Με αυτά που ακούμε και διαβάζουμε συμφωνούμε πως ακρίβεια υπάρχει σε όλα τα κράτη της Ε.Ε και λόγω της αλληλοεξάρτησής μας αποτελεί ένα εισαγόμενο φαινόμενο. Έχουμε όμως δει αρκετές αναρτήσεις στα μέσα και στα δίχτυα που μας κάνουν να αναρωτιόμαστε γιατί τα ίδια προϊόντα των ίδιων εταιρειών που βρίσκονται στα ράφια των ίδιων σούπερ μάρκετ σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις, είναι αισθητά πιο φτηνά από ότι σε εμάς; 

Ακρίβεια: Ποια προϊόντα πληρώνουν παραπάνω οι Έλληνες σε σχέση με τον μέσο όρο της Ευρωζώνης  

Μια εξήγηση είναι ο μικρότερος ΦΠΑ που ισχύει σ'αυτές τις χώρες. Όμως αυτή η διαφορά δεν καλύπτει με τίποτα την κατά πολύ μεγαλύτερη διαφορά στις τιμές των προϊόντων. Μια διαφορά που βγάζει μάτι λαμβάνοντας υπόψη ότι σε πολλές από αυτές τις χώρες οι μισθοί και οι συντελεστές κόστους είναι μεγαλύτεροι και η φοροδιαφυγή πολύ μικρότερη από τη δική μας, από ότι τουλάχιστον προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία. Πως γίνεται λοιπόν αυτό παρόλο που; 

Παρόλο που παραγωγοί και έμποροι στις χώρες της Ε.Ε τα τελευταία χρόνια αυξάνουν διαρκώς τιμές και κέρδη. Και που σύμφωνα με τους ερευνητές αποδεικνύεται ότι αυτά τα χρόνια τα κέρδη αυξάνονται με ταχύτερους ρυθμούς όταν μάλιστα οι πραγματικοί μισθοί, λόγω βασικά του πληθωρισμού, μειώνονται. Να κάτι που πριν δυο βδομάδες έκανε την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Κριστίν Λαγκάρντ να επικρίνει επανειλημμένα ευρωπαϊκές εταιρείες διότι όχι μόνο πέρασαν το σύνολο του αυξημένου κόστους των πρώτων υλών στις τιμές των προϊόντων τους αλλά βρήκαν την ευκαιρία να αυξήσουν και τα περιθώρια του κέρδους τους. Με λίγα λόγια, ενώ η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προσπαθεί με διάφορα μέτρα να συγκρατήσει τον πληθωρισμό, πολλές εταιρείες κάνουν πάρτι και τον τροφοδοτούν. Θα είμαστε πολύ κοντά στην αλήθεια αν ισχυριζόμαστε ότι το στίγμα του επιχειρηματικού κόσμου, τουλάχιστον στη Δύση, τα τελευταία χρόνια είναι η απληστία; Το κύριο θέμα είναι τι πράττουν οι πολιτικοί και οι συνδικαλιστικοί φορείς και αν έχουν προτείνει συγκεκριμένα και εφικτά μέτρα για να αναχαιτίσουν αυτό το φαινόμενο της ηθικής απαξίωσης που οξύνει τις ανισότητες. Έχουν; 

Τι δεν γίνεται στην Ελλάδα; Εδώ σ' εμάς, ισχυρίζονται ανεξάρτητοι ερευνητές, οι επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στην χώρα μας αυξάνουν τα κέρδη τους πολλαπλάσια από ότι σε άλλες χώρες και αυτό έχει να κάνει και με τη νομοθεσία που τους το επιτρέπει. Με λίγα λόγια, εδώ γίνεται το έλα να δεις και κανενός δεν καίγεται το καρφάκι. Θα μπορούσε όμως να κάνει κάτι η κυβέρνηση ως ένα πρώτο βήμα για να μην συμβαίνει αυτό το όργιο κερδών;

Αν δεν έβρισκε δικό της αποτελεσματικό τρόπο να παρέμβει, θα μπορούσε να προκρίνει κάτι σαν αυτό που έκανε πρόσφατα η γαλλική κυβέρνηση. Που κάλεσε τους επιχειρηματίες τροφίμων και τους έδωσε εντολή να περιορίσουν τα κέρδη τους. Παράλληλα έφτιαξε και ένα μεγάλο κύκλωμα ελεγκτών όπου σε καθημερινή βάση ελέγχουν τις τιμές, προσπαθώντας με αυτές τις επιλογές της να τις συγκρατήσει. Και που μέχρι στιγμής σύμφωνα με τα δημοσιεύματα αυτή η παρέμβαση αποδίδει.

Η δική μας κυβέρνηση το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να μοιράζει τα διάφορα επιδόματα, που σε σχέση με το σώμα των ελεγχτών κοστίζουν πολύ πιο ακριβά και επιπλέον δεν πλησιάζουν τις ρίζες του προβλήματος και το δυστυχώς είναι πως με τέτοια επιδόματα μειώνονται συνεχώς και τα δημόσια αποθέματα δίχως παράλληλα να αυξάνει ο παραγωγικός πλούτος.

Δεν είναι λοιπόν αναπόφευκτο, διάφοροι ξένοι επενδυτές να φτιάχνουν μια θυγατρική εταιρεία στην Ελλάδα, να παίρνουν δάνειο από κάποια ελληνική τράπεζα και να αγοράζουν ελληνικές εταιρείες που δουλεύουν με διεθνώς υψηλά περιθώρια κέρδους; Αυτό που περιμένουμε από μια κυβέρνηση που νοιάζεται για την χώρα και έχει έγνοια στην πράξη για τα τα πιο αδύναμα στρώματα σ'αυτό το θέμα, με τις επιλογές της να μην συνέβαιναν τέτοια πληθωριστικά φαινόμενα που βασικά τα πλήττουν πολλαπλάσια από ότι τα πλούσια. Δεν είναι πάντως περίεργο που άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που κινούνται στον ίδιο πολιτικό και ιδεολογικό χώρο με αυτόν της Ν.Δ, παίρνουν μέτρα που ως ένα βαθμό προστατεύουν τα λαϊκά στρώματα της χώρας τους; 

Ένα άλλο μεγάλο και διαχρονικό πρόβλημα στην χώρα μας είναι η φοροδιαφυγή. 

Σύμφωνα με τη Βικιπαίδεια, η φοροδιαφυγή ανέρχεται στην Ελλάδα σε 30 δις ευρώ ετησίως, κάνοντας την πρωταθλήτρια στην παραοικονομία, και η μείωση της κατά 20 δις ευρώ θα μπορούσε να μειώσει τους φόρους που καταβάλλουν οι φορολογούμενοι κατά ποσοστό 30%. Κι αυτό προκύπτει διότι σε σύνολο 9 εκ. φορολογουμένων, οι 800.000 πληρώνουν τα 2/3 των φόρων. Το δεδομένο είναι πως μισθωτοί και συνταξιούχοι δηλώνουν το 72% του συνολικού εισοδήματος και καταβάλλουν το 65% των φόρων. Από την άλλη πλευρά το 67,7% των φορολογουμένων εμφανίζει ατομικό εισόδημα κάτω των 10χιλ. ευρώ, με αποτέλεσμα να πληρώνει μόνο το 5% των φόρων. 

Πάντως και ο διοικητής της Ελληνικής Τράπεζας κ.Στουρνάρας θεωρεί ότι η φοροδιαφυγή στην χώρα μας εξακολουθεί να είναι μία χαίνουσα πληγή για τα δημόσια οικονομικά. Πατώντας  ΕΔΩ  θα εμφανιστεί η ραδιοφωνική συνέντευξη που παραχώρησε στον Παύλο Τσίμα και δημοσιεύτηκε στον Οικονομικό Ταχυδρόμο με τον τίτλο " Στουρνάρας: Πρωταθλήτρια στην Ευρώπη στην φοροδιαφυγή η Ελλάδα". 

ΕΔΩ  κι ΕΔΩ η έρευνα της διαΝΕΟσισ του '16 που απαντά στα εξής ερωτήματα που έθεσε: Πόσο μεγάλη είναι η φοροδιαφυγή στην Ελλάδα; Ποιοι φοροδιαφεύγουν και πόσο; Τι μπορεί να γίνει για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα; 

Εκλογών το ανάγνωσμα: Περιμέναμε να διεξαχθεί μία σοβαρή και εις βάθος συζήτηση στο ντιμπέιτ των αρχηγών των κομμάτων με θέμα την οικονομία γιατί θέλαμε να μάθουμε τα προτεινόμενα μέτρα που σκοπεύουν να εφαρμόσουν για να πάρει μπρος και να σταθεί η χώρα στα πόδια της. Απ'ότι διαφαίνεται τελικά δε θα γίνει. Θα αποτελούσε έκπληξη αν θα μας φώτιζαν για το τι ακριβώς έχουν σχεδιάσει να κάνουν και στο μόνο που ελπίζαμε ήταν να πάρουμε μία ιδέα αν έχουν συνειδητοποιήσει σε τι απελπιστική οικονομική κατάσταση βρισκόμαστε. Αν ούτε στην ημερομηνία διεξαγωγής του ντιμπέιτ δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν, δεν μας δίνουν πάσα για να αναρωτηθούμε για μια ακόμα φορά, γιατί άραγε είναι τόσο χαμηλό το επίπεδο του πολιτικού μας προσωπικού;