Και ξαφνικά, η Τουρκία μας κάνει “επίθεση φιλίας”. Είναι άραγε αιτία η βοήθειά μας στο δράμα με τους πολύνεκρους σεισμούς, ή μήπως συμβαίνει κάτι άλλο; Φτάσαμε να μιλάμε για “νέα σελίδα” στις διμερείς σχέσεις, με την Τουρκία να προσφέρει υποστήριξη στην Ελλάδα για να εκλεγεί μη μόνιμο μέλος στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και η Ελλάδα να υποστηρίζει την Τουρκία για τη θέση του γ.γ. στον ΙΜΟ (Διεθνής Οργανισμός Ναυτιλίας). Γιατί καίγεται ο Ερντογάν για την θέση αυτή;Ο ΙΜΟ κατατάσσει τις χώρες σε τρεις κλάσεις. Μέλη του Συμβουλίου για τη διετία 2022-23. Στην Κατηγορία A' είναι 10 κράτη με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την παροχή διεθνών υπηρεσιών ναυτιλίας: Ελλάδα, Κίνα, Ιταλία, Ιαπωνία, Νορβηγία, Παναμάς, Νότια Κορέα, Ρωσία, Βρετανία και ΗΠΑ.
Στην Κατηγορία Β' είναι 10 κράτη με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για το διεθνές θαλάσσιο εμπόριο: Αυστραλία, Βραζιλία, Καναδάς, Γαλλία, Γερμανία, Ινδία, Ολλανδία, Ισπανία, Σουηδία και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Στην Κατηγορία Γ' είναι 20 κράτη, τα οποία έχουν ειδικά συμφέροντα στις θαλάσσιες μεταφορές και των οποίων η εκλογή στο Συμβούλιο θα εξασφαλίσει την εκπροσώπηση όλων των μεγάλων γεωγραφικών περιοχών: Μπαχάμες, Βέλγιο, Χιλή, Κύπρος, Δανία, Αίγυπτος, Ινδονησία, Τζαμάικα, Κένυα, Μαλαισία, Μάλτα, Μεξικό, Μαρόκο, Φιλιππίνες, Κατάρ, Σαουδική Αραβία, Σιγκαπούρη, Ταϊλάνδη, Τουρκία και Βανουάτου.
Η Τουρκία, λοιπόν, επιχειρεί να εκλεγεί για να θέσει ζητήματα που την αφορούν, όπως η διαχείριση του Βοσπόρου και η άρνησή της να υπογράψει διεθνείς ναυτικές συμβάσεις όπως η σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας. Πέρα από την επιθετική της συμπεριφορά έναντι της Ελλάδος, η Τουρκία έχει εκδιώξει ιταλικό πλωτό γεωτρύπανο, αρνείται ελέγχους σε εμπορικά πλοία της ανοιχτά της Λιβύης και γενικώς έχει βεβαρημένο παρελθόν. Πώς ένα τέτοιο κράτος και μάλιστα από την Γ κατηγορία, θα αναλάβει την ηγεσία του IMO;
Η Τουρκία μας δίνει μια σακούλα πορτοκάλια και σε αντάλλαγμα μας της δίνουμε ένα τσουβάλι χρυσό. Τον Σεπτέμβριο 2022, είχα αρθρογραφήσει στο SLpress.gr για τα σχέδια του Ερντογάν, να κυριαρχήσει στις θαλάσσιες οδούς, της Μαύρης Θάλασσας, του Αιγαίου και της Μεσογείου με σκοπό να ελέγξει τις εμπορικές ρότες του Ατλαντικού και του Ινδικού. Το άρθρο εκείνο αναφερόταν στην πολιτική της Κίνας για το γνωστό “δίλλημα των στενών του Μαλάκκα”! Την στρατηγική των Κινέζων φαίνεται ότι την αντιγράφει ο Ερντογάν.
Δεν ήρθε ξαφνικά η Γαλάζια Πατρίδα…
Για να πετύχει κάποιος κυριαρχία στις ναυτικές οδούς, χρειάζεται υποδομές σε λιμενικά έργα, εφοδιαστικές αλυσίδες, ενεργειακά hub και πρόσβαση στις εξαγωγές κρατών με πλούσια αποθέματα (ενεργειακά, διατροφικά και βιομηχανικά). Αν τα πετύχει χρειάζεται οπωσδήποτε μεγάλο στόλο. Αρχικά “πλοία ρο-ρο” και παράκτια επιβατική ναυτιλιακή διασύνδεση. Τέλος, μεγάλο στόλο ποντοπόρων πλοίων (tankers, containerships και μεταφοράς ξηρού φορτίου).
Η Τουρκία, μέχρι το 2000, είχε μηδαμινή ναυτιλιακή παράδοση σε αντίθεση με την Ελλάδα που πρωταγωνιστεί διεθνώς. Η εμπειρία των Τούρκων παραδοσιακά ξεκινούσε με το χερσαίο εμπόριο με καμήλες και κατέληξε στο εμπόριο με φορτηγά στις μεγάλες οδικές αρτηρίες. Η ναυτοσύνη τους ήταν ξένη. Το όραμα του Ερντογάν για τη ναυτιλία αφορά την Τουρκία, αλλά και το περιβάλλον του. Η “Γαλάζια Πατρίδα” δεν προέκυψε ξαφνικά. Και δεν αφορά στενά την κυριαρχία του Πολεμικού Ναυτικού.
Με την ανάπτυξη του Πολεμικού Ναυτικού σχεδιάζει να ελέγξει όλους τους ναυτικούς δρόμους στην περιοχή. Γι’ αυτό όταν εξελέγη Δήμαρχος Κωνσταντινουπόλεως, πήρε δίπλα του τον Μπιναλί Γιλντιρίμ, που είχε πτυχίο και μεταπτυχιακό από τη “Σχολή Ναυτικής Αρχιτεκτονικής και Μηχανικής Ωκεανών” του Πολυτεχνείου της Κωνσταντινούπολης. Ο Γιλντιρίμ υπηρέτησε σε διευθυντικές θέσεις στη Γενική Διεύθυνση της Τουρκικής Ναυτιλιακής Βιομηχανίας και στο Ναυπηγείο Camialtı, έλαβε εξειδικευμένη εκπαίδευση για τη Ναυτική Ασφάλεια και την Προστασία του Περιβάλλοντος από το Παγκόσμιο Ναυτιλιακό Πανεπιστήμιο του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού στη Σουηδία.
Τα προσόντα του Γιλντιρίμ εντυπωσίασαν τον τότε δήμαρχο Ερντογάν, ο οποίος τον έχρισε το 1994 γενικό διευθυντή στην εταιρία “İstanbul Fast Ferries Company”. Ο Γιλντιρίμ δημιούργησε τις ακτοπλοϊκές γραμμές Κωνσταντινούπολη-Γιάλοβα και Κωνσταντινούπολη-Μπαντίρμα και επέβλεψε τη δημιουργία 29 τερματικών σταθμών πορθμείων, την προμήθεια 22 επιβατηγών και τεσσάρων οχηματαγωγών, καθιστώντας την “İstanbul Fast Ferries Company” τη μεγαλύτερη εταιρεία θαλάσσιων μεταφορών της εποχής της.
Γιλντιρίμ: Ο αναντικατάστατος υπουργός Ναυτιλίας
Πατώντας slpress.gr/politiki θα εμφανιστεί ολόκληρο το άρθρο του Γιώργου Αδαλή που αναρτήθηκε στις 4.4 στην ιστοσελίδα SLpress.
