Σάββατο, 25 Φεβρουαρίου 2023 17:26

Όταν σε μια χώρα μισό εκατομμύριο άνθρωποι έχουν πραγματικά ανάγκη από ένα εικοσάρικο για φαγητό, κηρύσσεις εθνικό πένθος, δεν θριαμβολογείς, του Spyros Yannaras, από το fb

Επιλέγων ή Συντάκτης 
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)
kirΉθελα, μέρες τώρα, να γράψω κάτι για τη συνεχιζόμενη προσβολή των ανθρώπων του πολιτισμού στο πρόσωπο των ηθοποιών, των μουσικών, των χορευτών, των κινηματογραφιστών και όλων όσοι εξακολουθούν να εμπαίζονται από μια κυβέρνηση, τόσο κοντόφθαλμη και παραδόπιστη που θεωρεί ότι τα πάντα και οι πάντες είναι αποκλειστικά και μόνο θέμα χρημάτων. Και δη φραγκοδίφραγκων - πέραν του στενού της κύκλου φυσικά.
Βλέποντας όμως τον κύριο Πιερρακάκη να θριαμβολογεί για την ανέλπιστη επιτυχία  της πλατφόρμας του, όπου μισό εκατομμύριο άνθρωποι έσπευσαν να κάνουν αίτηση προκειμένου να λάβουν επίδομα σίτισης ύψους 22 ευρώ, κατέρρευσα. Όταν σε μια χώρα μισό εκατομμύριο άνθρωποι έχουν πραγματικά ανάγκη (τα εισοδηματικά κριτήρια είναι αμείλικτα) από ένα εικοσάρικο για φαγητό, κηρύσσεις εθνικό πένθος, δεν θριαμβολογείς.
 Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη τέλους, απόλυτης χρεωκοπίας, μεγαλύτερη αιτία για συλλογική απελπισία από 700.000 νοικοκυριά στο σφυρί και 500.000 ανθρώπους επαίτες του εικοσάρικου; Οπωσδήποτε οι δύο κατηγορίες τέμνονται και αλληλοσυμπληρώνονται - τόσο το χειρότερο όμως.
Και σκέφτηκα που ναι υπάρχει χειρότερο. Μέσα σε αυτόν τον καθημερινό ζόφο μοναδικό υπαρξιακό αντίβαρο, πραγματικό αντίδοτο, υπήρξε για χιλιάδες χρόνια τώρα, τουλάχιστον στον τόπο αυτό, ο πολιτισμός. Δηλαδή η ικανότητα ορισμένων δημιουργών να μετουσιώνουν την τραγωδία του πολέμου και κάθε ανθρώπινο δράμα, σε δραματικό έργο σε απάντηση απέναντι στην καταστροφή και στον θάνατο: σε νόημα ζωής.
Σήμερα ο κύριος Πιερρακάκης και ο εσμός των ομοίων του δεν μπορεί να διανοηθεί -έχει πάψει να δουλεύει έτσι ο νους του- ότι κάποιος μπορεί να διαμαρτύρεται, να ρισκάρει το λιγοστό του καθημερινό ψωμί, για κάτι πέρα από τα χρήματα. Για ένα νόημα, για το συγκλονιστικό περιεχόμενο της δημιουργίας, της ομορφιάς και της τέχνης. Γι' αυτό και παραμένει απολύτως τυφλός στη συμβολική σημασία των πράγματων και των πράξεων. Οτι η αποκατάσταση του τίτλου των σπουδών σου, τον οποίο με περισσή ευκολία οι λογής Πιερρακάκηδες εκμηδένησαν, έχει πολύ μεγαλύτερη αξία συμβολική και συνεπώς απολύτως πρακτική στην καθημερινότητα, από τον ορισμό ενός νέου μισθολογικού πλαισίου για την πρόσληψη των αδικημένων στο δημόσιο, εφόσον το θελήσουν. Και έσται η εσχάτη πλάνη (και προσβολή) χείρων τής πρώτης.
Όμως οι Πιερρακάκηδες δεν μπορούν να διανοηθούν ότι υπάρχουν άνθρωποι που ονειρεύονται κάτι πέρα από το κρατικό χρήμα ή μια κρατική καρέκλα. Οτι υπάρχουν άνθρωποι που προτιμούν να πεινάσουν από το να καταδεχτούν την προσβολή του εικοσάρικου. Αυτό κύριε Πιερρακάκη μου, λέγεται Πολιτισμός.
Τελευταία τροποποίηση στις Σάββατο, 25 Φεβρουαρίου 2023 17:34
Λάκης Ιγνατιάδης

Ραβδοσκοπία ατζαμή

Προσθήκη νέου σχολίου

Κωδικός ασφαλείας
Ανανέωση