Πέμπτη, 23 Φεβρουαρίου 2023 10:59

Κάτω στον Πειραιά στη μεγάλη οθόνη, δύο ξεχωριστές ταινίες, "Τα Πνεύματα του Ινισέριν" στο Ζέα, και ΤΑΡ στο Σινεάκ, ααα βάλτε έξτρα και μία ελληνική παρακαλώ

Επιλέγων ή Συντάκτης 
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

iniserinΔύο σινεμά λειτουργούν και φέτος στον Πειραιά, το δημοτικό Σινεάκ και το "τσέπης" Ζέα. Και άλλα δυο στο Ρέντη, το δημοτικό Όνειρο και το Village με τις 20 αίθουσες. Σύνολο τέσσερα. Άραγε ήταν καλύτερα όταν πριν δεκαετίες λειτουργούσαν σε όλους τους δήμους του Πειραιά σαράντα τέσσερα; Εμένα πάντως αυτή η μαζική συμμετοχή του κοινού, αυτών των γνωστών αγνώστων της περιοχής μου, με ανέβαζε όταν ήμουν μικρός σχεδόν εξ ίσου με τα έργα που βλέπαμε. Το παράδοξο όμως, που το σκέφτηκα πολλά χρόνια αργότερα, ήταν πως οι ταινίες ήταν για μένα πιο πολύ απ'όλα ένα μέσον για να δραπετεύω γλυκά από τον κόσμο, δηλαδή από όλους αυτούς; Κι αυτός ίσως να'ταν ο λόγος που παραδινόμουνα στη μαγεία τους μέσα στις σκοτεινές αίθουσες εκεί όπου ονειρευόμουνα με ανοιχτά μάτια και αισθανόμουνα τις ανάσες των διπλανών μου. 

Μια λύση στο διαρκές πρόβλημα: Για να αντιμετωπίσουν και τη φετινή μικρή προσέλευση θεατών οι αιθουσάρχες αποφάσισαν να προβάλλουν συστηματικά πια κάθε κινηματογραφική εβδομάδα (Πέμπτη - Τετάρτη) και τρεις και τέσσερις ταινίες σε διαφορετικές ώρες. Είναι ένας τρόπος κι αυτός μπας και έτσι καταφέρουν να αντιμετωπίσουν τη χρόνια κρίση που περνάνε. Μακάρι με την επιλογή αυτή να μην κλείσει φέτος ούτε ένας κινηματογράφος σε όλη την επικράτεια. Να πούμε εδώ, πως ένας από αυτούς που δεν άνοιξαν την τρέχουσα χρονιά είναι ο αγαπημένος χειμερινός Σινέ Παράδεισος του δήμου Κορυδαλλού. Προ μηνών έφτασε στ'αυτιά μας ότι σχεδιάζεται να γίνει εμπορικό κέντρο, και ο προφανής λόγος είναι πως αυτή η επιλογή υπολογίζουν οι ιθύνοντες ότι θα αποφέρει σημαντικά κέρδη στο Δήμο. Κι αυτό όπως και να το κάνουμε είναι ένα κριτήριο που έχει πέραση στην εποχή μας και άντε να βρεις τώρα τι να αντιπροτείνεις εσύ και όλοι εκείνοι, οι λίγοι πια, που φτιάχνεστε με τις ταινίες όταν μέσα από τις σκοτεινές αίθουσες σας ταξιδεύουν από τους γαλαξίες της ζωής στις μαύρες τρύπες της και τούμπαλιν, από τους ίδιους ή άλλους δρόμους που τότε γίνεται πιο ενδιαφέρουσα η διαδρομή. 

Πάντως ο μεγάλος αντίπαλος των κινηματογράφων είναι φανερό ότι δεν είναι η πανδημία, που απλώς επιδείνωσε την κρίση, αλλά οι πολλές πια πλατφόρμες που λειτουργούν στο διαδίκτυο, είτε νόμιμα, όπως π.χ η netfix ή ή ελληνική cinobo, με συνδρομές πολύ πιο συμφέρουσες από το εισιτήριο, είτε πειρατικά που σημαίνει δωρεάν. Όπως και να το δούμε οι πλατφόρμες είναι το φαβορί σ'αυτό το ματς, που ειδικά στις μεγάλες ηλικίες προσφέρουν το πλεονέκτημα να παίζουν εντός έδρας, στο σπίτι τους δηλαδή, πράμα που βολεύει και είναι και πιο ακίνδυνο.

Αυτή τη βδομάδα προβάλλονται στους κινηματογράφους του Πειραιά δύο ταινίες που μου άρεσαν πολύ. Η ΤΑΡ στο Σινεάκ για την οποία γράψαμε  αυτό το άρθρο , και "Τα πνεύματα του Ινισέριν" του Ιρλανδικής καταγωγής Μάρτιν ΜακΝτόνα (Λονδίνο, 1970). Μια ταινία με την οποία διεκδικεί Όσκαρ καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και σεναρίου, α' ανδρικού ρόλου με τον Κόλιν Φάρελ, β' ανδρικού ρόλου με τον Μπρέντα Γκλίσον, μουσικής και μοντάζ. Οι δυο αυτοί ηθοποιοί το 2008 πρωταγωνίστησαν στην πολύ καλή ταινία του ίδιου σκηνοθέτη "Αποστολή στη Μπριζ", ο οποίος δέκα χρόνια αργότερα έγραψε και σκηνοθέτησε την εξαιρετική ταινία "Τρεις πινακίδες έξω από το.... στο Μιζούρι" με τη βραβευμένη με Όσκαρ Φράνσις ΜακΝτόρμαντ.  

Όσο για τα μελαγχολικά "Τα πνεύματα του Ινισέριν" άραγε έπαιξαν κάποιο ρόλο όταν ο Κολμ, ένας χαμηλών τόνων αγρότης σ’ ένα απομονωμένο ιρλανδικό νησί που φτάνει όμως ο απόηχος του εμφυλίου του 1922-23, αποφασίζει πως θέλει "να απελευθερωθεί από τα δεσμά της φιλίας". Θέλει να γίνει ένα με το βιολί του για να ακούσει και να εκφράσει το είναι του, τώρα που ο χρόνος του όλο και λιγοστεύει και γι'αυτό ζητάει από τον επί χρόνια στενότερό του φίλο Παντράικ να σταματήσουν να κάνουν παρέα μιας και τίποτα από αυτά που έχει ανάγκη σ'αυτή τη φάση όχι μόνο δεν του προσφέρει αλλά του είναι και εμπόδιο. Ο Παντράικ όμως βιώνει αυτή την απόφαση ως ένα ακατανόητο κεραυνό εν αιθρία, οπότε έχουμε εν εξελίξει ένα "διαζύγιο με αντιδικία". Από το σημείο αυτό ξεκινάει η άγρια ιστορία της ταινίας που βήμα το βήμα φτάνει σε μία σύγκρουση που θυμίζει εμφύλιο εκεί όπου η οικολογική καλωσύνη δεν μπορεί να αντισθμίσει τη φιλία.Το μαύρο χιούμορ που διατρέχει αυτή με τα πολλά προτερήματα καλοφτιαγμένη ταινία σιγά σιγά οδηγεί τη σχέση των δύο πρώην φίλων στα όρια της τραγωδίας. Αυτής, που όταν είναι αυθεντική, μια θλίψη διαποτίζει ήρωες και θεατές, που είναι τόσο πιο ισχυρή όσο πιο μεγάλο είναι το αντίτιμο που θα δοθεί για την κάθαρση. Μιας τέτοιας πηγής καθαρτήρια θλίψη κουβάλησα μαζί μου στο σπίτι, που ήρθε κι έδεσε με την άλλη τη βαριά της πραγματικής ζωής που υποβόσκει, με ένα ερώτημα εξ αιτίας της να παίζει μέσα μου. Να κάτι που μοιάζει με αυτό: τι άραγε πλήρωσα εγώ ως θεατής πέρα από το εισιτήριο;

Μία συνέντευξη στον Χρήστο Μήτση όταν η ταινία προβλήθηκε στο φεστιβάλ της Βενετίας το φθινόπωρο του 2022. "Τα Πνεύματα του Ινισέριν": Μάρτιν ΜακΝτόνα και Μπρένταν Γκλίζον μιλούν για την ξεκαρδιστική ιστορία ενός δραματικού "διαζυγίου"

Στο Σινεάκ παίζεται για δεύτερη βδομάδα και μία ελληνική ταινία που μας άγγιξε σε βάθος με την ειδικού τύπου στεναχώρια που παράγει η δράση των τριών μελών μιας οικογένειας που ζει στη Δοϊράνη το 2015, χρονιά του εγκλωβισμού των μεταναστών στα σύνορα. Και οι τρεις παλεύουν, ο καθένας με τον τρόπο του, για να αντιμετωπίσουν τα μαζεμένα εντός - εκτός προβλήματα της ζωής τους. Είχαμε παρουσιάσει αυτή την ταινία πριν ένα μήνα + με το άρθρο " Η Ασημίνα Προέδρου με την βραβευμένη ταινία της "Πίσω από τις θυμωνιές" προσπαθεί να δει τι καλό υπάρχει μέσα στη μαυρίλα "

Τελευταία τροποποίηση στις Τρίτη, 04 Απριλίου 2023 15:21
Λάκης Ιγνατιάδης

Ραβδοσκοπία ατζαμή

Προσθήκη νέου σχολίου

Κωδικός ασφαλείας
Ανανέωση