Επέστρεφα από το κυνήγι βαδίζοντας στην αλέα του κήπου. Ο σκύλος έτρεχε μπροστά μου. Ξαφνικά, έκοψε τον βηματισμό του και προσπάθησε να περάσει απαρατήρητος, σαν να οσφραινόταν μπροστά του κάποιο θήραμα. Κοίταξα κατά μήκος της αλέας και είδα ένα νεαρόσπουργίτι μ’ ένα κίτρινο γύρω από το ράμφος και χνούδι στο κεφάλι του. Όρμησε να το σώσει, κάλυψε με το σώμα του το γέννημά του… Όμως όλο το μικρό του σώμα έτρεμε από τη φρίκη, η φωνούλα του είχε γίνει τραχιά και βραχνιασμένη, έσβηνε από τον φόβο, θυσίαζε τον εαυτό του! Πόσο τεράστιος θα του φαινόταν ο σκύλος, σαν τέρας! Κι όμως, δεν αρκέστηκε στο ψηλό, ασφαλές κλαδί του… Μια δύναμη, ισχυρότερη από τη θέλησή του, το έσπρωξε από κει.
Ο Τρεζόρ μου σταμάτησε, οπισθοχώρησε. Είναι φανερό πως αναγνώρισε αυτή τη δύναμη. Έσπευσα να τραβήξω στην άκρη τον σαστισμένο σκύλο και απομακρύνθηκα γεμάτος σεβασμό. Ναι, μη γελάτε. Ένιωσα σεβασμό γι’ αυτό το μικρό, ηρωικό πουλί, για το ξέσπασμα της αγάπης του. Η αγάπη, σκέφτηκα, είναι ισχυρότερη από τον θάνατο αλλά και από τον φόβο του θανάτου. Μόνο μ’ αυτήν, μόνο με την αγάπη αντέχει κανείς στη ζωή και προχωρά.
Το διήγημα πρωτοδημοσιεύτηκε τον Απρίλη του 1878. Μετάφραση Γιώργος Χαβουτσάς.
Πηγή: poiimata.com
Ο Ιβάν Σεργκέγεβιτς Τουργκένιεφ ανήκει στην ομάδα των λογοτεχνών (μαζί με τους Πούσκιν, Τολστόι, Ντοστογιέφσκι κ.ά.) που δημιούργησε τον «Χρυσό Αιώνα» της ρωσικής λογοτεχνίας (19ος αιώνας), Γεννήθηκε στις 9 Νοεμβρίου του 1818 στο Οριόλ της Ρωσίας και πέθανε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1883 στο Μπουζιβάλ, κοντά στο Παρίσι. Ήταν γιος ενός αξιωματικού και μιας πλούσιας και δυναμικής γυναίκας, της οποίας η μορφή διαφαίνεται σε διάφορα έργα του. Μεγαλώνοντας ο ίδιος σε ένα περιβάλλον όπου κυριαρχούσαν οι ταξικές διακρίσεις και το χάσμα πλουσίων και φτωχών, φορτίστηκε με μεγάλη έμπνευση κατά της κοινωνικής αδικίας. Αξιοσημείωτα έργα του : "Ανοιξιάτικοι χείμαρροι", "Μουμού" (1854), "Άσία" (1858), "Η πρώτη αγάπη" (1860), "Ο βασιλιάς Ληρ στη στέπα" (1870) "Ρούντιν" (1856), "Η φωλιά των ευγενών" (1859), "Την παραμονή" (1860), "Πατέρες και παιδιά" (1862 - που εξαιτίας του αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Ρωσία και μετά από περιπλανήσεις στην Ευρώπη εγκαταστάθηκε το 1871 στο Παρίσι), "Ο καπνός" (1867), "Απάτητη γη" (1876). Θεατρικά: "Ένας μήνας στην εξοχή" (1855).
Και Γιατί εξαφανίστηκαν τα σπουργίτια από την Αθήνα; Podcast Ο Λευτέρης Σταύρακας, μέλος της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας και παρατηρητής των πουλιών της Ελλάδας εδώ και χρόνια, εξηγεί στον Τάσο Μπρεκουλάκη και τη Μερόπη Κοκκίνη τους λόγους για τους οποίους παρατηρείται μεγάλη μείωση στους πληθυσμούς των σπουργιτιών στην Αθήνα αλλά και στην Ευρώπη γενικότερα.
