επισκεφτήκαμε τη μητέρα μου, που γιόρταζε. Έβρεχε και φτάσαμε μουσκεμένοι στο σπίτι. Μετά το γεύμα, που μας παρέθεσε, ξαπλώσαμε στις πολυθρόνες και πίναμε καφέδες και λικέρ. Λέει η μητέρα μου: 

- Το Φλεβάρη, την παραμονή του Αγίου Χαραλάμπους, θα κατέβω στον Πύργο. Πρέπει να κάνω ένα τρισάγιο στον τάφο του πατέρα σας. Χθες τον είδα πάλι στον ύπνο μου. Στεκόταν δίπλα από την κίτρινη τριανταφυλλιά, φορούσε το γκρι του κουστούμι ( με αυτό τον βλέπω σχεδόν πάντα , σπάνια με τη λευκή του σατακρούτα) και ακουμπούσε στον κορμό ενός δένδρου. Εγώ καθόμου απέναντί του με τον Γιάννη. Γιάννη, του λέω, χαιρέτησε τον πατέρα σου. Πήγε ο Γιάννης, τον χαιρέτησε, τον αγκάλιασε και τον φίλησε.

Τότε φάνηκε και η Βαρβάρα. , φαινόταν μεγαλύτερη από όσο είναι, και ακολούθησε τον Γιάννη. Ποιο  είναι το κορίτσι; ρώτησε ο πατέρα σας. Η κόρη μου η Βαρβάρα, είπε ο Γιάννης. Ά, έκανε ο πατέρα σας, αυτή λοιπόν είναι η μικρή η Βαρβάρα; Η άλλη, η μεγάλη, τι έγινε, χάθηκε; 

Την ώρα που φεύγαμε, η μητέρα μου κοντοστάθηκε στο ασανσέρ.

- Τι λέτε, μας ρωτάει, κατεβαίνουμε όλοι μαζί στον Πύργο το Φλεβάρη; 

Στη Βαρβάρα μας μαζί με τα καλύτερα για όσα νοιάζεται και κυνηγάει

Σ.Δ. Το διήγημα αυτό του Ηλία. Χ. Παπαδημητρακόπουλου ( Πύργος, 1930) περιλαμβάνεται στη συλλογή διηγημάτων του "Ο γενικός αρχειοθέτης". Τα διηγήματα του Παπαδημητρακόπουλου επανεκδίδονται από την Κίχλη και τα φχαριστιέμαι πάλι πολύ όσα είχα διαβάσει αλλά και όσα δεν είχα. Σιγά σιγά κατέληξα ότι καταφέρνουν να συνδυάζουν με την απίστευτη λιτότητά τους ένα χιούμορ που κάτι όμως φανερώνει ιδιαίτερα όταν η κωμικότητα και η ειρωνεία εναλλάσσονται με μια από τις άπειρες θλίψεις της ζωής μας. Αυτό που πιο πολύ εξυψώνει το μέσα μου θαρρώ ότι είναι ο εξαιρετικός τους ρυθμός σε όλα σχεδόν αυτά σε πρώτη ανάγνωση απλοϊκά διηγήματα, που όμως ακόμα και οι εικόνες του γεννάνε πολλά σαφή συναισθήματα και δεύτερες και τρίτες σκέψεις, διηγήματα απαλά σαν χάδια και βαθιά σαν τους ωκεανούς της πραγματικότητάς του αειθαλή κ. Παπαδημητρακόπουλου. 

 Εδώ στη biblionet.gr  ο βίος και το έργο του Η.Χ.Παπαδημητρακόπουλου.

Η Αγία Βαρβάρα είναι Μικρασιάτισσα αγία και μεγαλομάρτυς, που έζησε κατά τον 3ο αιώνα μ.Χ. στη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας επί ρωμαίου Αυτοκράτορα Μαξιμιανού. Στον έπαρχο της περιοχής την παρέδωσε ο πατέρας της όταν έμαθε από την ίδια ότι είναι Χριστιανή. Ο έπαρχος που την ερωτεύτηκε όταν την φέρανε μπροστά του προσπάθησε να την μεταπείσει αλλά δεν τα κατάφερε, γι'αυτό την υπέβαλλε σε βασανιστήρια. Τελικά την παρέδωσε στον πατέρα της και ήταν αυτός που την αποκεφάλισε.

Να αναφέρουμε εδώ πως η Μικρά Ασία είναι μία αγιομάννα. Άλλοι γνωστοί μας άγιοι και αγίες από την Μικρά Ασία είναι ο Άγιος Βασίλειος και ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Άγιος Γεώργιος, ο Άγιος Νικόλαος, ο Άγιος Παντελεήμων, ο Άγιος Χαράλαμπος, η Αγία Ελένη και η Αγία Μαρίνα.