ΦωτεινόΣέπιαΣκοτεινόΜεγέθυνση (+)Σμίκρυνση (-)Χωρίς σχόλιαΜε σχόλιαΠιο στενόΠιο φαρδύ
Πέμπτη, 01 Σεπτεμβρίου 2022 09:09

Της Αγγέλας Καστρινάκη από το fb. Κηδεύτηκε χτες η φίλη μου, ένα από τα πιο θαυμαστά πλάσματα που έχω γνωρίσει

Συντάκτρια 
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(1 Ψήφος)
kastrinaki3η Χρυσούλα Τόμπρου.
Ήταν άρρωστη πέντε περίπου χρόνια. Το πάλεψε γενναία και με το κεφάλι ψηλά. Ακόμα και νύχτες πόνου, αυτό το καλοκαίρι, έκανε δουλειά για το Πανεπιστήμιό της, ετοιμάζοντας θέματα εξετάσεων (αγγλικής γλώσσας), προκειμένου να μην επιβαρύνει τις συναδέλφους της. Ως τις 4.00 το πρωί ξενυχτούσε, ναι, για να μην φορτώσει βάρος σε άλλους το καταπληκτικό κορίτσι. Όταν έμαθε πως είχε  καρκίνο, μου το ανακοίνωσε με ένα μέιλ, όπου μου πρότεινε να ακούσω και ένα κομμάτι μουσικής. Παρά τον κλονισμό, άκουσα το κομμάτι και για λίγο αποσπάστηκα από την οδυνηρή είδηση. Τέτοιο πλάσμα ήταν η Χρυσούλα! Τηλεφωνιόμασταν, κι αν τύχαινε να με ακούσει λίγο μπουκωμένη, νοιαζόταν για το συνάχι μου. Με τι απέραντη γλύκα μου μιλούσε για τους φοιτητές και τις φοιτήτριές της στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, για όσους χρειάζονταν επιπλέον βοήθεια, επειδή το κοινωνικό τους περιβάλλον τους έθετε εμπόδια.
Έβαζε όλες τις δυνάμεις της για να τους μάθει γράμματα και να τους στηρίξει στη ζωή. Νοιαζόταν ακόμα και για τους δικούς μου φοιτητές, όταν ανταλλάζαμε ιστορίες. Νοιαζόταν για όποιον είχε πρόβλημα και για κάθε αδικημένο. Τέτοιο πλάσμα ήταν η Χρυσούλα!
Καμιά φορά, όταν είχε λίγες δυνάμεις, τώρα τελευταία που η κατάσταση είχε πολύ χειροτερέψει, περπατούσαμε λίγο, στους όμορφους δρόμους έξω απ’ το σπίτι της, κάτω απ’ τα δέντρα. Μικρά βηματάκια. Αλλά γυρνώντας έλεγε «τι ωραία που είναι η ζωή». Μιλούσαμε για τον Αντώνη και τα δυο κορίτσια της, αλλά άκουγε εξίσου προσεκτικά και για τα δικά μου θέματα. Λίγο πριν φύγει απ’ τη ζωή, μου έγραψε πως νιώθει τυχερή. Πάντα, μα πάντα φρόντιζε να μη φορτώσει σε άλλον το δικό της βάρος. Στο τελευταίο τηλεφώνημα, μέσα από το νοσοκομείο (καλά ακουγόταν η φωνή της), με ρώτησε αν γνωρίζω το τέλος μιας τηλεοπτικής σειράς. «Θα την δούμε τον Σεπτέμβριο», της είπα κάπως αδιάφορα, ότι τάχα δεν συντρέχει λόγος να το μάθει από τώρα, ενώ μπορούσα να της πω το τέλος. Έτσι δεν την αποχαιρέτησα, ενώ εκείνη κράτησε πάντα το κεφάλι ψηλά και δεν δέχθηκε ψεύτικες παρηγοριές.
Δεν σου είπα το τέλος του σήριαλ, αδελφή μου Χρυσούλα, αλλά εσύ σίγουρα, με την απέραντη διακριτικότητά σου, θα κατάλαβες τον λόγο. Σε αποχαιρετώ τώρα προσπαθώντας να χαμογελάσω.
Τελευταία τροποποίηση στις Πέμπτη, 01 Σεπτεμβρίου 2022 12:42
Κατηγορία Άρθρα άλλων που μας άρεσαν
Ράνια Ροκιά

Τελευταία άρθρα από τον/την Ράνια Ροκιά

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Ο γάιδαρος, το καλό και η «μεγάλη εικόνα», του Νικόλα Σεβαστάκη Οι 8+1 περίεργοι θάνατοι Ρώσων ολιγαρχών μέσα στο 2022 »

Προσθήκη νέου σχολίου

Κωδικός ασφαλείας
Ανανέωση

επιστροφή στην κορυφή