Αυτή η αγωνία του για μία λειτουργική αντικειμενικότητα δεν ξενερώνει το βιβλίο κι αυτό διότι τολμά παράλληλα με ένα ήπιο ακαδημαϊκό αλλά όχι στεγνό τρόπο να μας βοηθάει και με το ύφος του και με την ανάπτυξη των θεμάτων του να κατανοήσουμε τι παίχτηκε, να συγκρίνουμε και να κρίνουμε, με όσα φυσικά κουβαλάμε, και να εξετάσουμε αν βγαίνει κι ένα νόημα από πολλά απ'αυτά που έφτιαξαν το δημόσιο βίο τα τελευταία πενήντα χρόνια. Και μάλλον γι'αυτό με σπρώχνει να ξαναδώ με όσο γίνεται πιο καθαρό μάτι πολλές από τις ας πούμε κατασταλεγμένες απόψεις μου και τις άλλες που στάθηκα απέναντι, και ναι, αυτό το θεωρώ κέρδος πολιτικό και υπαρξιακό. Χαίρομαι που έπεσε στα χέρια μου αυτό το βιβλίο, και το τονίζω αυτό διότι όσο περνούν τα χρόνια όλο και πιο πολύ δυσκολεύομαι να συναντηθώ με βιβλία που με ξεβολεύουν και με μεταμορφώνουν.
Ακολουθεί η παρουσίαση του βιβλίου από το οπισθόφυλλο, τα περιεχόμενά του και μία συνέντευξη που παρεχώρησε ο κ.Τζιόβας στον Γιάννη Πανταζόπουλο και αναρτήθηκε στη lifo στις 7.8.22.
Παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου
Στόχος του βιβλίου είναι να καταγράψει τη μετάβαση της ελληνικής κοινωνίας στα χρόνια της Μεταπολίτευσης από την πολιτισμική ομοιογένεια στην πλουραλιστική ετερογένεια και τη μετατόπιση του ενδιαφέροντος από την πολιτική στην κουλτούρα, που νοείται πλέον περισσότερο ανθρωπολογικά και βιοπολιτικά παρά ουμανιστικά. Χωρίς να φιλοδοξεί να είναι μια πλήρης μελέτη της ελληνικής κουλτούρας "από τη χούντα στην κρίση", το βιβλίο συνιστά ένα είδος πολιτισμικής ιστορίας και επιδιώκει να παρουσιάσει μια πιο πολύπλευρη εικόνα της περιόδου ούτως ώστε να αναδειχθεί η πολυτασικότητά της. Συζητά μια σειρά από σημαντικά θέματα, όπως η αρχαιότητα, η θρησκεία, η γλώσσα, η λογοτεχνία, τα μέσα ενημέρωσης, ο κινηματογράφος, η νεολαία, το φύλο και η σεξουαλικότητα, και εξετάζει κρίσιμα ζητήματα στην προσπάθεια χαρτογράφησης του ελληνικού πολιτισμικού γίγνεσθαι τα τελευταία πενήντα χρόνια. Θέτοντας το ερώτημα ποιο είναι εντέλει το βασικό γνώρισμα της κουλτούρας της Μεταπολίτευσης, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι οι ταυτότητες, καθώς σε αυτές συμπυκνώνονται τα ποικίλα διακυβεύματα μετά το 1974 και σε αυτές παραπέμπουν μια σειρά κοινωνικών και πολιτισμικών εξελίξεων.
Περιεχόμενα
ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ
Εισαγωγή
Εκσυγχρονισμός και πολιτισμικοί δυϊσμοί
Ευρωσκεπτικιστές ή φιλοευρωπαίοι;
Τα απολιτισμικά διλήμματα του εξευρωπαϊσμού
Συζητώντας για το έθνος και διεκδικώντας το παρελθόν του: Αρχαιότητα και μνημοϊστορία
Ταυτότητα, θρησκεία, μετανάστευση: Από την ομοιογένεια προς την αποδοχή της ετερότητας
Γλωσσικά ζητήματα: Από την τυποποίηση στην ποικιλότητα
Από την ποίηση στην πεζογραφία: Ανακαλύπτοντας τον μοντερνισμό και ανασυνθέτοντας τον κανόνα
Οι προκλήσεις της απορρύθμισης: Από τα μονοφωνικά στα πολυφωνικά ΜΜΕ
Κινηματογραφικές αλληγορίες: Από την ιστορία στην οικογένεια
Νεολαία, φεμινισμός και σεξουαλικότητα: Από τον οίκο στον δήμο
Οι επανανακαλύψεις της Ελλάδας: Από τα αρχαία ερείπια στα ερείπια της κρίσης
Επίλογος: Μεταπολίτευση και ταυτότητες
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ
Η συνέντευξη
Δημήτρης Τζιόβας: «Θέλουμε να ζούμε με μύθους και ένας από αυτούς είναι ότι έχουμε την ομορφότερη χώρα»
Γιάννης Πανταζόπουλος. Ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ, που τιμήθηκε με το φετινό Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων, μιλά στη LiFO για την εποχή μας, την τριτοβάθμια εκπαίδευση, τις συλλογικές αντιλήψεις και τις αγκυλώσεις του παρελθόντος.
ΕΔΩ η συνέντευξη.