Ο φίλος Νίκος Μ. ανάρτησε στη σελίδα του στο fb την άρια από το μοναδικό σωζόμενο ορατόριο του Αντόνιο Βιβάλντι "Ο θρίαμβος της Ιουδήθ", έργο που γράφτηκε με την ευκαιρία της νίκης των Ενετών επί των Τούρκων κατά την πολιορκία της Κέρκυρας το 1716. Την άκουσα και για τα γούστα μου τη βρήκα καλή. Μου πέρασε άνετα την ένταση μιας θριαμβευτικής χαράς. Μου άρεσε επίσης και η τραγουδίστρια που ενώ όμως τις κινήσεις και τις εκφράσεις της τις βρήκα ταιριαστές, δεν είδα ούτε μία στιγμή το βλέμμα της, κάτι που με ενόχλησε.

Απ'αυτό πήρε αφορμή ο φίλος μου και μου τη σύστησε. Lea Desandre (1993) το όνομα αυτής της Ιταλογαλλίδας μεσόφωνου. Πήγα λοιπόν στο youtube και την άκουσα να τραγουδάει κι άλλα κομμάτια κλασσικής μουσικής που από λίγο έως πολύ με έπιασαν με την πρώτη. Είδα και το εκφραστικό βλέμμα της, τα ωραία μάτια της και ανέβηκα λίγο προς τα πάνω αυτή τη συνηθισμένη Παρασκευή. Έπαιξαν κι ένα θετικό ρόλο και τα βίντεο που είχαν μια ζωντάνια εξ αιτίας μίας περίπου σύγχρονης αισθητικής.