Οπότε πρόβλημα θα δημιουργηθεί αν οι συνεργάτες τους Ελεύθεροι Δημοκράτες δεν εξασφαλίσουν το 5% των ψήφων, ποσοστό απαραίτητο για να εισέλθουν στη Γερμανική Βουλή. Αν τελικά συμβεί αυτό, η εναλλακτική λύση, που ήδη έχει δοκιμαστεί στην πρώτη τετραετία με καγκελάριο την κα. Μερκελ, είναι η συνεργασία με το δεύτερο και καταϊδρωμένο Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Ένα τρίτο και αδύναμο ενδεχόμενο, που εξαρτάται από τα εκλογικά αποτελέσματα των Πρασίνων και της Αριστεράς, είναι η συνεργασία Σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων και με μικρότερες πιθανότητες και Αριστεράς.

Αν οι εκλογές αυτές διεξήγοντο στην Ελλάδα, αλλά με τα Γερμανικά κόμματα δεν θα ήταν αναμενόμενη η συντριβή της κα. Μέρκελ; Ναι, πολύ πιθανόν. Όμως στη Γερμανία γίνονται οι εκλογές και το αποτέλεσμά τους δεν αφορά μόνο τη χώρα αυτή. Αφορά όλη την Ευρώπη μιας και η Γερμανία τείνει να γίνει η ηγέτιδα δύναμη της Ε.Ε. Αυτό που είναι φανερό απ’όσα μαθαίνουμε, γι’αυτές τις βαρετές για τους Γερμανούς εκλογές, είναι η οπισθοχώρηση της ιδέας της Ευρώπης και η άνοδος του εθνικού συμφέροντος. Αλλά αυτό είναι ορατό και σε άλλες χώρες, τόσο με αδύναμες οικονομίες όσο και με εύρωστες. Για διαφορετικούς φυσικά λόγους. Οι αδύναμες χώρες θέλουν υποστήριξη και βοήθεια ουσιαστική, πράγμα που οι βόρειες χώρες δε θέλουν να το διακινδυνεύσουν. Ο φιλοτομαρισμός των πλουσίων χωρών τις απομακρύνει από την Ένωση κι έτσι απομακρύνονται και οι φτωχές. 

Τείνει λοιπόν, να γίνει κανόνας το ότι οι πολιτικοί και οι ψηφοφόροι στις εκλογές που διεξάγονται τα χρόνια της Ευρωπαϊκής κρίσης, παίρνουν υπόψη τους περισσότερο τα δικά τους εθνικά συμφέροντα και λιγότερο τα Ευρωπαϊκά. Αυτή η διαπίστωση και για όσους ενδιαφέρονται για το βάθεμα της Δημοκρατίας στην Ε.Ε, θα πρέπει λογικά να τους οδηγήσει σε συμπεράσματα που έχουν να κάνουν με την πολιτική ενοποίηση της Ε.Ε. Πράγμα, που όπως λένε οξυδερκείς στοχαστές, αυτή, θα έπρεπε να προηγηθεί του ευρώ. Σήμερα αναγκαστικά, τονίζουν οι ίδιοι, είναι ανάγκη μεγάλη να καταστεί κυρίαρχος ο ρόλος του Ευρωκοινοβουλίου. Διαφορετικά θα συμμετέχουμε σε μία Ένωση όπου οι λαοί με οικονομική άνεση θα συνεχίζουν να υποστηρίζουν πιο πολύ αυτήν την εθνική τους υπεροχή, μην παίρνοντας υπόψη τους το γεγονός πως αυτή τους η υπεροχή οφείλεται τα μάλα στην προϋπάρχουσα ανισότητα μεταξή των χωρών της Ε.Ε. Και επιπλέον, αρνούμενοι να εξετάσουν το ενδεχόμενο της συνολικής αποδυνάμωσή της Ε.Ε στο μέλλον, πιο πολύ εξ αιτίας της καταναλωτικής συρρίκνωσης των κοινωνιών που βρίσκονται σε κρίση.

Έτσι όπως έχουμε μπλέξει κι επειδή εμείς βρισκόμαστε σε μία πολύ δύσκολη θέση που θα διαρκέσει χρόνια αν δεν αλλάξουν πολλές βασικές επιλογές, αναγκαστικά μας ενδιαφέρουν και οι Γερμανικές εκλογές. Με δεδομένο ότι επί του παρόντος εξακολουθούμε να θεωρούμε την συμμετοχή μας στην Ευρωζώνη και στην Ε.Ε ως καλύτερη και πιο συμφέρουσα επιλογή από την έξοδό μας απ’αυτές, είναι σημαντικό να αντιληφθούμε κατ'αρχήν την φύση της εξάρτησή μας από τους ισχυρούς παίχτες. Η μελέτη των θέσεών τους υπό το πρίσμα των δικών μας αναγκών και των επιλογών ίσως δημιουργήσει σε όλα τα κόμματα μία δυναμική που να επιδιώκει να συμβάλλει σε εύστοχες παρεμβάσεις. Όπως και σε αναλόγες κινητοποιήσεις που θα διεκδικούν μέσω Ευρωπαϊκών συμμαχιών την ικανοποίηση των αιτημάτων που θα έχει υιοθετήσει το κάθε κόμμα. Στη φάση αυτή και κατά τη γνώμη μας, περισσότερο ενδιαφέρον για ν’αρχίσει ν’αλλάζει η κατάσταση προς όφελός μας το έχουν οι λεγόμενες αντιμνημονιακές δυνάμεις της κεντροαριστεράς. Κι αυτό γιατί όπως μας διδάσκει η ιστορία όταν η ανυπακοή είναι μη εφηβική, συνήθως δίνει καλύτερα αποτελέσματα από την υπακοή, ακόμα και αν αυτήν δεν την χαρακτηρίζει η δουλοπρέπεια.  Όμως η πολιτική και οικονομική πρότασή αυτών των δυνάμεων θα πρέπει να πατάει γερά στα πόδια της, να καλλιεργεί τη δυνατότητα για την επίτευξη συμμαχιών μεταξύ των μνημονιακών χωρών και συμφωνιών με την Ε.Ε και όσο είναι δυνατόν να περιορίζει τις τυφλές διαδρομές που οδηγούν σε αδιέξοδα και αποτυχία. 

Ο κ. Γιώργος Σταθάκης, 1953, Χανιά, είναι καθηγητής Οικονομικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στο νομό Χανίων. Το ψυχρό άρθρο του με τίτλο « Το ελληνικό ζήτημα στις φαντασιώσεις των Γερμανών πολιτικών» δημοσιεύτηκε στην Αυγή , στις 1/9/13. Ότι οι Γερμανοί πολιτικοί συζητούν προεκλογικά και για την περίπτωσή μας είναι γεγονός. Το θέμα είναι τι σχέση έχουν αυτά που υποστηρίζουν με την πραγματική κατάσταση στη χώρα μας. Η αλήθεια της θέσεώς μας λέει ο κ. Σταθάκης, είναι απαραίτητη αν θέλουμε να διαμορφώσουμε προτάσεις επίλυσης του μεγάλου προβλήματός μας. Ένα άρθρο που πλησιάζει πολύ τις θέσεις του κ.Σταθάκη είναι αυτό που δημοσιεύτηκε στις 2/9/13 στην Εφημερίδα των Συντακτών. Είναι το άρθρο του Γερμανού κοινωνιολόγου Ούλριχ Μπεκ, 1944,  με τίτλο «Η Μέρκελ ασκεί μερκιαβελισμό», που ασκεί σκληρή κριτική στον τρόπο που οι Γερμανοί πολιτικοί των μεγάλων κομμάτων διαχειρίζονται την Ε.Ε. Μάλιστα το τελευταίο βιβλίο του  Μπεκ κυκλοφόρησε πρόσφατα στην χώρα μας. Ο τίτλος του είναι «Από τον Μακιαβέλλι στη Μερκιαβέλλι – η Γερμανική Ευρώπη και οι στρατηγικές εξουσίας της κρίσης». Στο ενδιαφέρον αυτό βιβλίο του ο Μπεκ αναζητεί τις συνέπειες των σκληρών μέτρων που επιβάλλει η Γερμανία και αναζητά τρόπους για να επιλυθεί η διαμάχη ανάμεσα στους αρχιτέκτονες της  Ε.Ε και τους υποστηριχτές των παραδοσιακών μοντέλων εθνικής κυριαρχίας. Ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο συγγραφέας είναι το πως μπορούν να συγκεραστούν οι κανόνες διαχείρισης της Ευρωπαϊκής κρίσης  με τις αρχές της δημοκρατίας σε μια Ευρώπη της οποίας η σταθερότητα είναι σε κίνδυνο.

Τα γκάλοπ που έγιναν μετά την τηλεμαχία Μέρκελ - Στάινμπρουκ, δίνουν 43% στον Συνασπισμό των Συντηρητικών, 23% στους Σοσιαλδημοκράτες, 11% στους Πράσινους, 9% στην Αριστερά, 5% στους Ελεύθερους Δημοκράτες και 4% στην Εναλλακτική για τη Γερμανία ( ένας σχηματισμός που υποστηρίζει την επιστροφή στο μάρκο).

Αν πατήσετε εδώ θα σας εμφανιστεί το άρθρο του κ.Σταθάκη και εδώ το άρθρο του κ.Μπεκ.