Μάλιστα. Έτσι το λένε, λοιπόν. Χάνουμε κάτι εδώ; Μάλλον, γιατί η πικρή εμπειρία λέει ότι το situationship στηρίζεται στην αμοιβαία απόφαση να μην πάρει η σχέση σοβαρότερη μορφή, συνήθως αυτό το επιβάλλει και το εννοεί ο ένας. Κακώς, θα πείτε και θα έχετε δίκιο, αλλά απλώς σκεφτείτε τις φορές που βρεθήκατε σε τέτοιες σχέσεις και το πώς νιώσατε μετά.

Μπορεί κάπου να χάνω το νήμα των λογικών αλμάτων του situationship, αλλά προσωπικά κι απ’ όσα έχω ζήσει κι απ’ όσα έχω δει, δεν μπορεί να με πείσει κανείς ότι το ghosting δεν είναι προέκτασή του και ότι πολύς πολύς κόσμος, πολύ πολύ βολικά δεν θεωρεί αυτό το είδος σχέσεων σαν μία πρώτης τάξεως δικαιολογία για να την κοπανάει όποτε θελήσει, χωρίς να δώσει την παραμικρή εξήγηση, πληγώνοντας και μουδιάζοντας τον άλλο για ένα σοβαρό διάστημα της ζωής του.

Κάποιοι ήδη προσπαθούν να το περιγράψουν σαν το μέλλον των σχέσεων, όμως, χωρίς παρεξήγηση, το situationship, το καθαρό situationship είναι ακίνδυνο μόνο όταν μιλάμε για συγκεκριμένες φάσεις της ζωής μας, αυτές που όντως δεν θέλουμε σοβαρή σχέση ή που οι προτεραιότητες μας είναι τελείως άλλες. Επίσης, όταν είναι γνήσια αμοιβαίο. Πρόσεξε: εδώ η λέξη – κλειδί είναι το “γνήσια”.

Επίσης, από κάποια ηλικία και μετά το situationship μπορεί να αποδειχθεί απολύτως κουραστικό και καθόλου πρακτικό. Σκεφτείτε να προσπαθείτε να κανονίσετε διακοπές με κάποια ή με κάποιον που μιλάτε “όποτε”, βρίσκεστε “όποτε” και κάθε φορά που επιχειρείτε να προγραμματίσετε το παραμικρό δεν είναι κάπου εκεί γύρω και το συντονίζετε “όποτε” κάτσει.

Προσωπικά, όμως, θεωρώ τη μεγαλύτερη παγίδα του situationship το γεγονός ότι προτιμάται κυρίως από άντρες. Θέλω να πω, ξέρω ελάχιστες γυναίκες που επιδίωξαν ή πραγματικά επιθυμούσαν επί μακρόν μία τόσο open, τόσο ασαφή σχέση, με άλλα πρόσωπα να εμπλέκονται ανάμεσα από το παρελθόν, από το παρόν, μη σου πω κι από το μέλλον…Ναι, το λέω ανοιχτά: θεωρώ ότι είναι ένας τύπος σχέσης που βολεύει αποκλειστικά τους άντρες και όπως όλες οι μορφές σχέσης, ποτέ δεν έχει μία ανάγνωση, ασχέτως αν προτιμάται η πιο απλοϊκή.

Φυσικά, κάποιος θα πεταχτεί εδώ και θα πει ότι “οι γυναίκες θέλουν να μπλέξουν κάποιον, να τον μεταπείσουν, να τον τυλίξουν” και φυσικά ούτε αυτό ισχύει. Το να θέλεις μία σταθερά στη ζωή σου δεν είναι κακό. Το κακό είναι να θεωρεί ο άλλος ή η άλλη ότι είσαι η μόνιμη “μη μόνιμη” καβάτζα του στην οποία επιστρέφει όταν θέλει σεξ / τρυφερότητα/ κάποιον να μιλήσει. Και ναι, αυτό είναι πρόβλημα. Ειδικά, όταν μετά εξαφανίζεται με το πρόσχημα του “ε, δεν έχουμε και κάτι σοβαρό”.

Για να καταλήξω: το situationship είναι μια τάση, αλλά όταν κανονικοποιείται, ξαναλέω χωρίς τη γνήσια αμοιβαιότητα, καταντά ένα ευκολάκι που αφήνει πίσω του πληγωμένους ανθρώπους. Οπότε, ας το βλέπουμε κριτικά και με δικλείδες και ας μην το θεοποιούμε μέσω άρθρων και αφιερωμάτων.

Πηγή:  ampa.lifo.gr/ygeia-kai-soma