Δέσποινα Ζευκίλη. Ανοίγοντας την εποχή της πανδημίας τον δημόσιο χώρο του Lincoln Center στο κοινό, με τη φιλοξενία εκδηλώσεων σε διαφορετικές σκηνές, το 25% των επισκεπτών που τις επισκέφτηκαν δεν είχαν ξαναβρεθεί στο Lincoln Center. Το 50% ήταν κάτω των 45 ετών και το άλλο 50% έγχρωμοι πολίτες". Η ανταλλαγή τεχνογνωσίας στην οποία προχωρούν οι δύο οργανισμοί σε μια προσπάθεια να επαναπροσδιορίσουν την έννοια του δημόσιου χώρου, βρίσκεται στην καρδιά του προγράμματος Δίδυμες Αγορές, στο πλαίσιο του οποίο θα διοργανωθούν διάφορες δράσεις.
"Η τέχνη δεν υποτίθεται ότι πρέπει να μας προκαλεί πάντα θετικά συναισθήματα – γι’ αυτό υπάρχουν τα δημητριακά στο πρωινό! Οι τέχνες πρέπει πού και πού να μας κάνουν να αισθανόμαστε άβολα, να μας εκθέτουν ή να μας καταθλίβουν", τόνισε ο Timms. Με αυτό κατά νου ανυπομονούμε να βρεθούμε κάτω από τη γιγάντια αράχνη "Maman" της Γαλλίδας εικαστικού Λουίζ Μπουρζουά που μόλις στήθηκε στην Εσπλανάδα του ΚΠΙΣΝ και να αφήσουμε τις (προστατευτικές ή παγιδευτικές;) μητρικές καμπύλες της να μας καθηλώσουν. "Σε όποιον δημόσιο χώρο σε Αμερική και Ευρώπη έχουν στηθεί μέχρι σήμερα οι γιγαντιαίων διαστάσεων αράχνες της Λουίζ Μπουρζουά συναρπάζουν τους θεατές όχι μόνο λόγω του μνημειακού μεγέθους και της ανατριχιαστικής τους ρεαλιστικότητας, αλλά ίσως και επειδή μας καλούν να αναμετρηθούμε με τους προαιώνιους φόβους, τις ενστικτώδεις αγωνίες και τους τρόπους με τους οποίους συσχετιζόμαστε στο κοινωνικό πεδίο", μας είπε σχετικά η Ελίνα Κουντούρη, διευθύντρια του οργανισμού ΝΕΟΝ που μαζί με το ΚΠΙΣΝ έφεραν το έργο στην Αθήνα.
Όταν πρωτοείδαμε το έργο το 2000, ως εναρκτήρια ανάθεση για το Turbine Hall της Tate Modern, το δέος αναμετριόνταν με τον προβληματισμό για τα "αχόρταγα" mega μουσεία της εποχής και τις νέες ανάγκες που γεννούσαν για να τα γεμίσουν. Είκοσι δύο χρόνια μετά, με την τάση που έχουμε αποκτήσει να καταναλώνουμε σε μεγάλο βαθμό αντίστοιχες ινσταγκραμικές εμπειρίες μέσω των social media και τις πολύ διαφορετικές ανάγκες που γεννά η επισφάλεια στο τοπικό και όχι μόνο πεδίο της τέχνης, τα συναισθήματα παραμένουν ανάμεικτα. Είναι, και για ποιον, προτεραιότητα να στηθεί ένα τόσο κοστοβόρο project στον δημόσιο χώρο της πόλης; Είναι μια καλοδεχούμενη "διακοσμητική" πρωτοβουλία-μαγνήτης για τους Αθηναίους και τους επισκέπτες ή μια εμπειρία που έχει τη δύναμη να μας ταρακουνήσει με τον τρόπο που μόνο η τέχνη μπορεί; Η απάντηση στην Εσπλανάδα.
Πηγή: athinorama.gr/texnes
in.gr: Γιγάντια αράχνη προσγειώθηκε στο Σταύρος Νιάρχος – Απίθανες φωτογραφίες
