Πρόσφατα και επί του παρόντος τρεις δήμοι (Νεαπόλεως - Συκεών, Χαλανδρίου και Μοσχάτου Ταύρου) και ο σύλλογος υπαλλήλων της τράπεζας Πειραιώς από το Σεπτέμβρη, έχουν προμηθευτεί μέσω διαγωνισμών για τους υπαλλήλους τους και επιπλέον και για ευπαθείς κατηγορίες δημοτών ο δήμος Χαλανδρίου, λίγες χιλιάδες μοριακά τεστ με τιμή 25-27 ευρώ και όχι αυτήν των 47 της νέας διατίμησης.

Το κέρδος που είχαν πάνω από ένα χρόνο όλα τα διαγνωστικά κέντρα και τα ιδιωτικά νοσοκομεία είναι σίγουρα για κάθε τεστ το λιγότερο από 60-25=35 ευρώ. Υποστηρίζουμε αυτό το "λιγότερο" και διότι και τώρα κάποιο κέρδος θα εξακολουθούν να το έχουν και διότι αν οι τρεις δήμοι και η τράπεζα Πειραιώς πέτυχαν τιμές γύρω στα 25 ευρώ με την αγορά λίγων χιλιάδων μοριακών τεστ φανταζόμαστε ότι όλες αυτές οι επιχειρήσεις που προμηθεύονται δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες τεστ η τιμή που θα τα αγόραζαν θα ήταν ακόμα πιο χαμηλή από τα 25 ευρώ.

Για μία ακόμα φορά επιβεβαιώθηκε η γνώμη αρκετών πως όταν η αγορά αφήνεται να λειτουργεί δίχως κανόνες και ελέγχους, εννοείται από το κράτος και στο βάθος βλέπε από την εκάστοτε κυβέρνηση, τότε αποκομίζει όχι τα νόμιμα, λογικά και θεμιτά κέρδη αλλά υπερκέρδη που βγάζουν μάτι και φτωχαίνουν με ταχύτατους ρυθμούς τα μεσαία και τα αδύναμα στρώματα. Και μάλιστα όταν μιλάμε για καταστάσεις πρωτόγνωρες όπως αυτή των τεστ, που μέχρι να πάρει είδηση ο πολύ κόσμος και να πονηρευτεί ότι γίνεται χοντρό πάρτι εις βάρος του, το πουλί έχει πετάξει.

Με άλλα λόγια, διάφοροι ασύδοτοι και άπληστοι συνάνθρωποί μας για μια ακόμα φορά και απόντος του κράτους μιας έπιασαν εν ψυχρώ Κώτσους και για να λέμε τα πράματα με το όνομά τους, στην ουσία μας λήστεψαν. Το ένα κακό είναι πως είναι σχεδόν αδύνατον να βρεις το δίκαιό σου και να επιστραφούν σε όλους όσους τους κατάκλεψαν τα ανάλογα ποσά, όσο μικρά κι αν είναι αυτά. Το άλλο κακό είναι γιατί η συγκεκριμένη κυβέρνηση, που όπως και να το κάνουμε στην τελική έχει ανάγκη από τους ψήφους των πολλών που πέσανε θύματα αυτής της αισχροκέρδειας, επέτρεψε εν πλήρη γνώση της, σ'αυτούς τους λίγους να κατακλέψουν τον κόσμο. Ποιο νομίζει ότι είναι το θετικό που προκύπτει για την κοινωνία και τι άραγε ελπίζει να κερδίσει; 

Να σημειώσουμε επίσης πως σε πολλές χώρες της Ε.Ε που ο μηνιαίος μισθός είναι αισθητά μεγαλύτερος από τον δικό μας, αν τα μοριακά τεστ δε διατίθενται στην αγορά σε αισθητά πιο χαμηλές τιμές από αυτή των 25 ευρώ, συνταγογραφούνται κανoνικά από το δημόσιο σύστημα υγεία τους, με άλλα λόγια παρέχονται δωρεάν, ενώ ο μέσος όρος των ράπιντ τεστ εδώ και αρκετούς μήνες στην Ε.Ε βρίσκεται στα 2.5 ευρώ περίπου. Ποιος άραγε να είναι εκείνος ο καθοριστικός παράγοντας που σε αυτές τις χώρες οι κυβερνήσεις, που αρκετές είναι συντηρητικές, φαίνεται ότι σ'αυτό το θέμα επιλέγουν το καλύτερο δυνατόν από άποψη τιμής και ποιότητας για τους πολίτες των χωρών τους, παράγοντας που την ελληνική κυβέρνηση δεν την επηρεάζει;   

Το άλλο θέμα έχει να κάνει με την αύξηση των μισθών που μετά το 2% του Ιανουαρίου, υποσχέθηκε ο πρωθυπουργός ότι θα γίνει άλλη μία αύξηση στον κατώτατο μισθό από τον Μάιο, σε ένα ποσοστό γύρω στο 6%. Βασικά το πρόβλημα σ'αυτό το θέμα είναι τα προεκλογικά προγράμματα. Στην χώρα μας σιγά σιγά κατάφεραν τα κόμματα να πέσουν εντελώς σε ανυποληψία και να μην τους δίνει την πρέπουσα σημασία το εκλογικό σώμα. Ίσως αν υπήρχε μία αξιόπιστη και ανεξάρτητη από τα κόμματα επιτροπή που θα συνέκρινε τις υποσχέσεις με τις υλοποιήσιμες προτάσεις από την εκάστοτε κυβέρνηση θέτοντας τα πως και τα γιατί για τις αποκλίσεις και τις παρεκκλίσεις όπως και για τις μη πραγματοποιήσιμες προτάσεις του προγράμματος και έβρισκε τρόπους να περνούσε την κριτική της στην κοινωνία, τα προεκλογικά προγράμματα να έπαιζαν ουσιαστικό ρόλο στις εκλογικές διαμάχες. Ίσως....

Σε σχέση τώρα με τις αυξήσεις των μισθών η Ν. Δ είχε υποσχεθεί προεκλογικά το 2019 ότι οι αυξήσεις των μισθών θα ήταν κάθε χρόνο διπλάσια της αύξησης του ΑΕΠ. Πρακτικά και με το δεδομένο ότι η επίσημη αύξηση του ΑΕΠ μέχρι τώρα είναι 8%, αυτό σημαίνει, ότι η συνεπαγόμενη αύξηση των μισθών θα έπρεπε φέτος να ήταν 16% και όχι συνολικά το μισό, δηλαδή το 8% από τον Μάιο. Για όποιον το προσπέρασε για χι λόγους, 16% λοιπόν, θα πρέπει αγαπητοί συμπολίτες να είναι η αύξηση του κατώτερου μισθού φέτος και όχι 8%. Διαφορετικά η κυβέρνηση δε θα πρέπει να μας εξηγήσει γιατί έκανε αυτό το ας πούμε λάθος και υποσχέθηκε μία αύξηση που τώρα δε μπορεί να την τηρήσει;

Κι αυτό είναι μια επιτακτική ανάγκη τώρα που με την ακρίβεια ένεκα πληθωρισμού (5,1% το 2021) είναι μεγάλη και ξετινάζει την αγοραστική δύναμη του εισοδημάτων γενικά και ειδικά λεηλατεί κανονικά και με τον νόμο τα εισοδήματα των φτωχότερων νοικοκυριών. Μιλάμε για μία χώρα που έχει μεγάλη ανεργία, σχεδόν διπλάσια από το Μ.Ο της Ε.Ε, μια χώρα που μετά από την οικονομική και όχι μόνο, δεκαετή κρίση, ήρθε καπάκι η διετία της πανδημίας που κυριολεκτικά τη γονάτισε και είναι στο τσακ πια να τα φτύσει. Δε θα έπρεπε λοιπόν η κυβέρνηση, να προστατεύσει με συγκεκριμένα μέτρα και έγκαιρα τη μεγάλη πλειονότητα του κόσμου που μέρα με τη μέρα δυσκολεύεται όλο και πιο πολύ να τα βγάλει πέρα;

Συγκριτικά να σημειώσουμε πως στη Γερμανία η νέα κυβέρνηση θα αυξήσει φέτος τον κατώτατο μισθό όχι κατά 10% όπως είχε συμφωνηθεί αλλά κατά 12%, στην Πολωνία, στην Τσεχία, στην Ρουμανία και στην Πορτογαλία οι μισθοί ανέβηκαν κατά 6% από 1η Ιανουαρίου, στη Γαλλία αυξάνεται ο μισθός σε σχέση με τον πληθωρισμό και στη Βρετανία θα αυξηθεί 6.6% από τον Απρίλιο. Το ερώτημα που δίχως πολύ σκέψη προκύπτει στον κάθε καλοπροαίρετο πολίτη αυτής της χώρας είναι γιατί τέτοιες ικανοποιητικές αυξήσεις δεν τις επιλέγει και η δική μας κυβέρνηση.

Με αφορμή τα μοριακά τεστ και την ακρίβεια σε όλα τα προϊόντα δεν είναι λογικό να παρέμβει η κυβέρνηση στην αγορά για να εξασφαλίσει φτηνές τιμές για τα λαϊκά στρώματα; Γιατί δεν το κάνει; Γιατί, ρωτάω με τα λίγα που έχω μάθει στα οικονομικά θέματα, όρισε ανώτατες τιμές στα τεστ τέτοιες που δεν επιτρέπουν έναν υγιή και ελεγχόμενο ανταγωνισμό που θα έριχνε τις τιμές δίχως να ρίχνει την ποιότητα των προϊόντων;

Αυτό πάντως που είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού είναι ότι ο προκύπτων πλούτος σ'αυτή τη δύσκολη συγκυρία πηγαίνει στους λογαριασμούς των λίγων και είναι εις βάρος των πολλών και πιο βαριά την πληρώνουν οι αδύναμοι και οι στριμωγμένοι από παντού συνάνθρωποί μας. Κι όμως, ίσως αυτή η επιλογή για πολλούς λόγους δεν αποδειχθεί μια αυτοκαταστροφική επιλογή της κυβέρνησης που θα μετρήσει στις επόμενες εκλογές. Αλλά ίσως και αν δεν αλλάξει γρήγορα τροπάριο σε όλα τα πεδία, να μετρήσει όταν έρθει η ώρα της κάλπης. Αρκεί γενικά η αντιπολίτευση να γίνει πειστική, ουσιαστική και να δημιουργήσει στον κόσμο ένα αίσθημα εμπιστοσύνης με καλώς επεξεργασμένα προγράμματα και με τους κατάλληλους ανθρώπους σε όλες τις θέσεις που μπορούν να εμπνεύσουν με τους χειρισμούς τους και τις προτάσεις τους.