Οι διαφορές δηλαδή που υπάρχουν στον τρόπο που το κεντρικό πολιτικό προσωπικό εδώ και εκεί συλλαμβάνουν, νομοθετούν, λειτουργούν τους θεσμούς ακόμη κι όταν ιδεολογικά χρησιμοποιούν παρόμοιους προσδιορισμούς όπως αριστερά, δεξιά, σοσιαλδημοκρατικά και πάει λέγοντας και στον τρόπο που το αυτοδιοικητικό προσωπικό αντιδρά, διεκδικεί, διοικεί. 

Στο Μάιντς όπως και σε όλη την Γερμανία, μια ουσιώδης διαφορά από το Κερατσίνι-Δραπετσώνα όπως και με όλη την Ελλάδα, είναι ότι οι δήμοι είναι ανεξάρτητοι οικονομικά. Δηλαδή τα έσοδα τους δεν ελέγχονται από την κεντρική διοίκηση μέσω χορηγήσεων έστω και προκαθορισμένων, αλλά ορίζονται από την αυτοδιοίκηση μέσω φορολόγησης.

Και, ενώ στα καθ’ ημάς αγωνιστής δήμαρχος ορίζεται εκείνος που με αγώνες ή γκρίνιες ή γνωριμίες αυξάνει τις χορηγήσεις από τον ανώτερο θεσμό για να παρουσιάσει έργο, στα δικά τους ικανός δήμαρχος ορίζεται εκείνος που καταφέρνει να προσελκύσει επενδύσεις ώστε να αυξάνεται η φορολογητέα ύλη που εισρέει στο ταμείο και να παρουσιάζει έργο στους δημότες του.

Για να μην απαξιώνουμε τους Έλληνες δημάρχους, να πούμε ότι εδώ, δεν έχει νόημα ένας δήμαρχος να προσελκύσει επενδύσεις. Δεν θα έχει κανένα όφελος ο τοπικός πληθυσμός απ αυτό, δεν θα αυξηθούν τα έσοδα του δήμου, δεν θα υπάρχει κάποια ανταπόδοση προς τους κατοίκους. Όλα πηγαίνουν στο κεντρικό κράτος κι αυτό τα διαχειρίζεται.

Να απαξιώσουμε τον τρόπο σκέψης τόσο της κεντρικής διοίκησης που θέλει την τοπική υπό αυστηρό έλεγχο, αλλά και την τοπική που δεν διεκδικεί μια τέτοια μεταρρύθμιση. Εξαντλείται να διεκδικεί μεγαλύτερες χορηγίες από το κράτος κι αυτό ορίζει τον αγωνιστή από τον συμβιβασμένο.

Υπάρχει στον αέρα πάντα το επιχείρημα «θέλουμε μάνατζερ κι όχι δήμαρχο;»

Υπάρχει πάντα η απάντηση. Θέλουμε δήμαρχο ικανό μάνατζερ. Ικανό να βρίσκει συνεχώς την ισορροπία ανάμεσα στην μεγιστοποίηση των εσόδων με την περιβαλλοντική αναβάθμιση της πόλης του. Τι θα προσελκύσει και τι θα διώξει ώστε η πόλη να είναι αντάξια των κατοίκων της. Και αντάξια των κατοίκων σημαίνει ότι οι πολίτες πρέπει να έχουν συνεχώς άποψη για το τι μπορεί να έρθει και τι αποκλείεται από τα όρια τους.

Πάμε πάλι στο Μάιντς να δούμε τι συμβαίνει κι αν μας αρέσει.

Το Μάιντς ζει από τους φόρους που πληρώνουν οι επιχειρήσεις που εδρεύουν στα όρια του.

Στο Μάιντς συμβαίνει να εδρεύει η εταιρεία βιοτεχνολογίας BioNTech που ανακάλυψε το εμβόλιο για τον covid και σε συνεργασία με την Pfaizer το παράγει και το διακινεί σε όλο τον κόσμο.

Το Μάιντς αύξησε τα έσοδα του από φόρους, λόγω των κερδών της BioNTech, από 170 εκατομμύρια σε 1 δις ευρώ. Τρελό νούμερο αν σκεφτούμε ότι ο δήμαρχος μας βρήκε στην αρχή της θητείας του 17 εκατομμύρια στο ταμείο του δήμου και καταναλώνοντας τα σε άρτον και θεάματα ξαναβγήκε δήμαρχος.

Το Μάιντς τώρα σκέφτεται να αξιοποιήσει μέρος των χρημάτων για να προσελκύσει παρόμοιες εταιρείες, να γίνει ένα είδος κέντρου αναφοράς ώστε να αυξάνει διαρκώς τα έσοδα του. Κάτι σαν «Κέντρο Έρευνας και τεχνολογίας» που είχε ανακοινώσει η κυβέρνηση στην αρχή της θητείας της ότι θα ήθελε στην περιοχή της Ανάπλασης αλλά την σνομπάραμε και το μετέφερε αλλού. Δεν το αρνήθηκε η δημοτική μας αρχή, προς θεού, αλλά δια της σιωπής έδειξε την πρόθεση της. Εμείς οι έμπειροι της τρίτης ηλικίας γνωρίζουμε καλά ότι δεν υπάρχει λόγος να επιμένεις στο φλερτ επειδή δεν υπάρχει άρνηση, αρκεί και η παρατεταμένη σιωπή. Πάμε γι άλλα, μην καθυστερούμε.

Το Κερατσίνι-Δραπετσώνα δεν θα γίνει ποτέ Μάιντς, η Ελλάδα δεν θα γίνει ποτέ Γερμανία.

Όχι γιατί υπάρχει τέτοια αναφορά στο προτσές της Ιστορίας, αλλά γιατί έτσι μας αρέσει, έτσι είναι το κεφάλι μας, έτσι είναι το πολιτικό προσωπικό μας Α και Β και Γ βαθμού μην πω και Ω.

Πώς μια μικρή γερμανική πόλη πλούτισε χάρη στην BioNTech   Το Μάιντς, των 220.000 κατοίκων, κοντά στη Φρανκφούρτη, όπου ιδρύθηκε και παραμένει η διάσημη πλέον εταιρεία βιοτεχνολογίας, είδε να εισρέει στα ταμεία του ένα δισ. ευρώ από τους φόρους που πλήρωσε το 2021 η επιχείρηση του ζεύγους Σαχίν - Τουρατσί.