Δεν ξέρω αν σε κάποιους συνδημότες μας έπεσε στην αντίληψή τους η διενέργεια εκ μέρους της Δημοτικής Αρχής κάποιας καμπάνιας και παρεμβάσεις υπέρ του εμβολιασμού, εμείς πάντως δεν είδαμε τίποτα. Το θέμα δεν είναι τόσο γιατί το Δημοτικό Συμβούλιο ψηφίζει τέτοια απόφαση σε ένα τόσο σοβαρό θέμα που εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι δεν είχε σκοπό να την πραγματοποιήσει. Το θέμα είναι το γιατί σχεδόν στο σύνολό της η Τοπική Αυτοδιοίκηση στο εδώ και δύο χρόνια μακράν μείζον πρόβλημα της χώρας δεν συνέβαλε ούτε κατ'ελάχιστον στην επίλυσή του. Κι αυτό είναι τραγικά θλιβερό για τους εκλεγμένους συμπολίτες μας που την υπηρετούν, όσα πειστικά κι αν είναι τα άλλοθί τους. 

Μια εξήγηση για το θέμα των εμβολιασμών, που ναι, ήταν εκτός του ρεπερτορίου των δράσεων της Τ.Α , αλλά αυτό δεν εξηγεί ικανοποιητικά την αδράνειά της. Ίσως ο καθοριστικός παράγοντας να'ναι το γεγονός πως οι ανεμβολίαστοι δεν είναι λίγοι και αυτό σίγουρα παίζει ένα ρόλο στο που θα πάνε οι ψήφοι τους. Κατανοητό πρόβλημα, ιδίως για όσους δεν έχουν να υπερασπιστούν αρχές, αξίες και επίλυση προβλημάτων, που αντιμετωπίζεται όμως αν όλες ή σχεδόν όλες οι δημοτικές παρατάξεις που είναι υπέρ του εμβολιασμού συμφωνούσαν να προκρίνουν καμπάνιες, εξορμήσεις και μαζικές δράσεις υπέρ του εμβολιασμού στον δήμο τους.

Για την Περιφερειακή ενότητα του Πειραιά να σημειώσουμε πως σε ένα πληθυσμό περίπου 450 χιλ. κατοίκων οι ολοκληρωμένοι εμβολιασμοί στις 29.11 έφτασαν τους 189.109, ήτοι ποσοστό 42%, από τα χαμηλότερα ποσοστά, αν όχι σε όλη την Ελλάδα ( 4η περιφερειακή ενότητα από το τέλος σε ποσοστό εμβολιασμένων στην αναγωγή ανά 100 χιλ. κατοίκους) σίγουρα όμως στην Αττική. Πράμα που μας οδηγεί στο να εκτιμήσουμε πως οι ψηφοθηρικοί υπολογισμοί σίγουρα έπαιξαν ένα ρόλο ως προς την εκκωφαντική απουσία των δημοτικών αρχών των 5 δήμων του Πειραιά από την μάχη υπέρ του εμβολιασμού, στο μέτρο φυσικά των αρμοδιοτήτων τους. Και αυτή η επιλογή φυσικά και δεν είναι προς τιμήν τους.

Ότι την κύρια ευθύνη την έχει και εδώ όπως και σε όλα τα κράτη του κόσμου η κυβέρνησή τους, είναι προφανές. Η δική μου κρίση για τη δική μας κυβέρνηση στο θέμα των εμβολιασμών, από το αποτέλεσμα κρίνοντας και από το γεγονός της ανεπάρκειας του ΕΣΥ να ανταποκριθεί εφ'όλης της ύλης του σ'αυτήν την κρίσιμη συγκυρία, είναι αρνητική.

Το αποτέλεσμα είναι πως με 100 συν - πλην νεκρούς κάθε μέρα τον τελευταίο καιρό η κυβέρνηση έφτασε στη λύση της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού για όλους τους ανεμβολίαστους άνω των 60 χρονών (μιλάμε για 580 χιλ. πολίτες) και μάλιστα με "επιχείρημα" την επιβολή προστίμου 100 ευρώ το μήνα για όσους δεν υπακούσουν κλείνοντας ραντεβού μέχρι 16 Ιανουαρίου. Αυτό κατά την γνώμη μου είναι ένδειξη δυστυχώς μιας αποτυχίας που μπορεί βεβαίως να μας γυρίσει και μπούμερανγκ και φυσικά το ίδιο ισχύει και για όλες τις χώρες που δίχως να εξαντλήσουν όλα τα μέτρα καταφεύγουν στην υποχρεωτικότητα με πρόστιμο. Αποτυχίας, αν συγκριθεί με χώρες όπως ας πούμε η Πορτογαλία, η Ισπανία ή η Δανία που εδώ και πάνω από ένα μήνα έχουν αγγίξει οι εμβολιασμένοι τους το 90%. Πως άραγε τα κατάφεραν αυτές οι κυβερνήσεις, αυτά τα κόμματα και οι θεσμικοί φορείς, αυτά τα κράτη κι αυτοί οι λαοί; Μπορούμε άραγε κάτι να διδαχτούμε από αυτούς;  

Ας ελπίσουμε ότι η πλειονότητα των ανεμβολίαστων έστω και στο παρά πέντε θα αλλάξει γνώμη, όχι εξ αιτίας της απόφασης της κυβέρνησης, αλλά γιατί στον κόσμο των θαυμάτων της υπό πίεση συνείδησης θα πειστούν από δικές τους εσωτερικές διεργασίες λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη την ευθύνη τους και απέναντι σε όλον τον κόσμο.

Πάντως, αυτήν την ευθύνη αν δεν την αναλάβουν και όλα τα οικονομικά ισχυρά κράτη δίνοντας την δυνατότητα να εμβολιαστεί η πλειονότητα των ανθρώπων σε όλες τις χώρες, όχι μόνο για λόγους ανθρωπιστικούς και εμπράγματης αλληλεγγύης αλλά και στο κάτω κάτω ιδιοτελώς σκεπτόμενοι, αφού διαφορετικά είναι γνωστόν ότι οι χώρες με χαμηλά ποσοστά εμβολιασμού γίνονται οι μήτρες των νέων μεταλλάξεων, τότε μαύρο φίδι θα μας φάει.