Ας εστιάσουμε στον διπλανό μας. Όχι στον παραδίπλα. Στον ακριβώς δίπλα μας. Στον φίλο μας στην ανιψιά μας, στον συνδαιτυμόνα μας, στο αμόρε μας, στη μάνα μας την ίδια. 

Ακριβώς δίπλα μας είναι το μεγάλο πρόβλημα.

Σ' αυτούς που σε κοιτάνε μ' ένα μάτι, γιατί δεν έκανες το εμβόλιο. Σ' αυτούς που σε κοιτάνε ύποπτα και επιφυλακτικά γιατί το  έκανες! Το πρόβλημα είναι τεράστιο. Οι θιασώτες του εμβολίου θα σου επιρρίψουν ευθύνες ότι διακινδυνεύεις την συνολική κοινωνική υγεία. Δεν στο λέει ο Άδωνις, στο λέει ο κολλητός σου, το τακίμι σου, ο γνωστός σου. Αν αυτό δεν το παίρνεις χαμπάρι φανερά, μην έχεις καμία αμφιβολία γίνεται συνωμοτικά στα κρυφά. Οι αρνητές κοκορεύονται πως δεν πιαστήκανε "κώτσοι" σαν τους άλλους και με διάφορες ντρίπλες κατάφεραν να γλυτώσουν το μπόλιασμα,  το οποίο είναι πεπεισμένοι  πως είναι επικίνδυνο. Οι εμβολιασμένοι πηγαίνουν τοίχο-τοίχο μη τυχόν και συναντηθούν με τους ανεμβολίαστους, απορώντας πώς τέτοια μιάσματα της κοινωνίας, τα αφήνουν και κυκλοφορούν ελεύθερα.

Ο διχασμός της αγέλης εκπορεύεται από την κυβέρνηση και πριμοδοτείται από την αντιπολίτευση. Σε αγαστή συμφωνία παρά τις αναγκαίες, λόγω πολιτικού κόστους, διαφωνίες.

Στην τελική δεν γίνεται να έχουν όλοι δίκαιο. Είτε είσαι με τους πολλούς, είτε είσαι με τους λίγους το διακύβευμα είναι τεράστιο. Είναι η ζωή σου η ίδια, δεν είναι παίξε γέλασε.

Κοινωνικά πάντως τελειώσαμε αδέλφια. Εντελώς. Εκεί που καραδοκούσαμε στις ουρές να φάμε ο ένας την σειρά του άλλου, τώρα καθόμαστε τρία μέτρα μακριά μειώνοντας δραματικά αυτή την πιθανότητα. Δύο μέτρα έλεγε ο Χαρδαλιάς. Κι ένα από μένα τρία.

Έβλεπες τον φίλο σου, τον συγγενή σου, τον απωθημένο σου έρωτα κι έτρεχες να τον αγκαλιάσεις, να τον φιλήσεις, να χαριεντιστείς μαζί του. Αυτό έχει τελειώσει ανεπιστρεπτί!

Υπάρχουν και πιο σοβαρές καταστάσεις. Εξωφρενικές! Παράλογες.  Αφορούν την χρήση της μάσκας. Χωρίς μάσκα δεν κάνεις ρούπι. Έχει και χειρότερα. Βλέπεις σ' ένα Ι.Χ. έναν οδηγό. Ολομόναχο. Σε κάποια δουλειά πάει ο άνθρωπος. Ολομόναχος, αλλά η μάσκα, μάσκα. Ερμητικά κλειστή λες και θα πεταχτεί ο ιός από τον λεβιέ ταχυτήτων και θα τον μολύνει.

Τώρα, μακάρι να μείνουμε στη  μία μάσκα. Μας έχουν προετοιμάσει και για δύο. Σ' αυτές θα μείνουμε προς το παρόν. Αν δεν πάει καλά το εργοστάσιο των δικών μας, που στήθηκε εν μία νυκτί για το καλό μας, θα δούμε τι θα κάνουμε και για τρίτη.

Χωρίς μάσκα πλέον είσαι δακτυλοδεικτούμενος.

Θες να πας στο γήπεδο να δεις ένα ματσάκι. Κάτσε καλά! Για να γίνει αυτό πρέπει να είσαι εμβολιασμένος και να φοράς και μάσκα. Τώρα γιατί το ένα δεν αναιρεί  το άλλο, απευθύνσου στους ειδικούς. Μην επεκταθώ σε άλλες δραστηριότητες.

Η κυρία Κεραμέως όταν παρέδωσε στα σχολεία τις περίφημες μάσκες-σώβρακα έβγαλε και τις σχετικές οδηγίες. Να μία απ' αυτές:  επιτρέπετε να μην τις φοράτε μόνο όταν τρώτε. Κύριε ελέησον!

Σε κυλικείο μαιευτηρίου το άκουσα κι αυτό:

-Τη μάσκα σας κύριε! ( αυστηρότατα )

-Μα πώς θα πιώ τον φραπέ μου;

-Κατεβάζετε τη μάσκα πίνεται μια ρουφηξιά και την ξανανεβάζετε και ούτω καθεξής.

Κύριε ελέησον ξανά-μανά!

Ας ξαναγυρίσουμε στη Δήμητρα και στο τσιτάτο της. Πειράζοντας το λίγο:

Λυπηθείτε αυτούς που φοβούνται πολύ, λοιδορήστε αυτούς που φοβούνται λίγο. Αναθεματίστε τους ανεύθυνους που κυκλοφορούν ξεμάσκωτοι, "Πάρτε τα", με τους ψεκασμένους που δεν ξέρουν τι τους γίνεται.

Μουνόπανα μη γίνετε.

Γιατί προς τα κει πάμε. Αν δεν έχουμε ήδη φτάσει.