Περίπου, γιατί υποθέτουμε πως τα υψηλά κλιμάκια των κυκλωμάτων που τους προστάτευαν χρόνια, μάλλον θα αμόλησαν πολύ μελάνι και θόλωσαν τα νερά, οπότε η κοινή γνώμη δεν πείστηκε πως το μαχαίρι έφτασε ως το κόκκαλο.

Κατόπιν είδαμε στην τηλεόραση τις επεμβάσεις της αστυνομίας, τα μπλόκα που στήθηκαν, τις καταδιώξεις που έγιναν, ακούσαμε φωνές άγριες, πυροβολισμούς κι όλα έμοιαζαν με πολεμική επιχείρηση. Τώρα, όσοι το 2005, δηλαδή λίγα χρόνια πριν βγει στον αέρα αυτή η ιστορία με τις απαγορευμένες καλλιέργειες και πωλήσεις μαριχουάνας στα Ζωνιανά, είχαν δει την ταινία του Ν.Περράκη "Σειρήνες στο Αιγαίο", αυτοί πιθανόν και να μην ξαφνιάστηκαν γι'αυτό το όργιο που γινόταν κάτω από τη μύτη των αρχών. Μιλάμε για εκείνον τον θεατή που του πέρασε από το μυαλό πως ο φαντάρος στο ερημονήσι που η μάνα του του έστελνε ...ωραίο και μυρωδάτο πράμμα και ήταν από τα Ζωνιανά, δεν ήταν μία αυθαίρετη επινόηση του Περράκη. Αλήθεια πως να είναι τώρα τα πράγματα εκεί; Ίσως από μια άλλη ταινία μάθουμε πως στις μέρες μας περνούν τον καιρό τους οι Ζωνιανοί. Υποθέτω πάντως πως οι περισσότεροι θα πιστεύουν πως ο νόμος και η τάξη θα έχουν αποκατασταθεί στην περιοχή αυτή.

Το ωραίο είναι πως ασχολούμαστε με τα Ζωνιανά γιατί τις μέρες αυτές μας ήρθε από εκεί μία καλή είδηση. Τουλάχιστον όπως φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Στις φυλακές της Ν.Αλικαρνασσού, στην Κρήτη, τα τρόφιμα για τους φυλακισμένους δεν επαρκούν. Απαράδεκτο, αν κι αναμενόμενο. Ανάμεσα στους φυλακισμένους είναι και τρεις τύποι από τα Ζωνιανά. Μας λέει λοιπόν το ρεπορτάζ πως αυτοί ενεργοποίησαν τις διασυνδέσεις τους και πριν λίγες μέρες έφτασαν στη φυλακή πέντε τόνοι καρπούζια, δέκα τόνοι κρέας, λαχανικά και φρούτα. Υποσχέθηκαν επίσης πως το επόμενο διάστημα θα μεταφερθεί στη φυλακή για τη σίτιση των φυλακισμένων και ένας τόνος λάδι.

Αυτή η ενέργεια, λένε οι μελετητές,  σα να απηχεί μια αρχαία παράδοση, αυτή όπου ο ξένος κι ο πεινασμένος είναι ιερά πρόσωπα και οι ντόπιοι έχουν καθήκον να τους περιθάλψουν, όπως τους ικέτες στους αρχαίους ναούς. Εν πάσει περιπτώσει το φανερό είναι πως οι νεόπλουτοι Ζωνιανοίαλλά και οι άλλοι, για κάποιους λόγους έβαλαν το χέρι στην τσέπη κι αποφάσισαν να βοηθήσουν, άγνωστους στην πλειοψηφία τους, φυλακισμένους.

Αναπαράγαμε αυτή την καλή είδηση για δύο ακόμα λόγους. Ό ένας είναι για το ροκάνισμα εκείνης της προδιάθεσης που έχουμε ως άνθρωποι(;), ως Έλληνες(;) να γενικεύουμε πολύ εύκολα. Σκεφτείτε με τι ευκολία μιλάγαμε και μιλάμε για τους Πόντιους ή για τους Αλβανούς ή για τους ταξιτζήδες ή για τους δημοσιογράφους, η για τους εφοριακούς. Αυτή η εύκολη καταδίκη που στηρίζεται στην άποψη πως μια κατηγορία συνανθρώπων μας είναι στα αρνητικά τους στοιχεία όλοι ίδιοι, μας στερεί τη δυνατότητα να επικοινωνήσουμε μαζί τους, να ζήσουμε τον κόσμο πιο έντονα και αν χρειαστεί αλλάζοντας εμείς να αλλάξουμε κι αυτόν. Κι ο άλλος λόγος σχετίζεται με μια απολυτότητα που μας διακρίνει. Είναι αυτή που έχει σχέση με μια μονοδιάστατη προσέγγιση του άλλου. Όταν αυτός ο άλλος κάνει πράξεις παράνομες και κακές, μας είναι αδύνατο να πιστέψουμε πως αυτός ο ίδιος άνθρωπος είναι δυνατόν να φανεί γενναιόδωρος, αλληλέγγυος και να κάνει το καλό σε κάποια άλλη σκηνή. Οι Ζωνιανοί της συγκεκριμένης ιστορίας προσφέρονται για να ξανασκεφτούμε αυτές τις δύο πεποιθήσεις που μας χαρακτηρίζουν και μας φτωχαίνουν. Κι αυτό διότι με τα χρόνια καταλαβαίνουμε πως στις σχέσεις των ανθρώπων σταλάζει όχι η εκτυφλωτική αλήθεια που την πάγωσε μία γενίκευση, αλλά το δέος που ελευθερώνει το άνοιγμα στον συγκεκριμένο άλλον.