Δευτέρα, 17 Μαΐου 2021 17:54

Μη αρχιτεκτονική, του Μάνου Σ.Στεφανίδη στο fb

Επιλέγων ή Συντάκτης 
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)
onasioΧαζεύω άναυδος υπό το απογευματινό φως του Μαΐου το κτίριο της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση. Φυλακή; Μνημείο του Ολοκαυτώματος; Αρχείο του Εμφυλίου; Γιατί, διερωτώμαι, τόσο ουδέτερο - απρόσωπο κτίσμα στον τόπο που γέννησε το πρόσωπο; Μήπως επειδή προώρισται να φιλοξενήσει έργα του πλέον ακατανόητου ανοήτου;
Πρόκειται, φίλτατοι, για μίαν απόλυτα προκάτ, σειριακή, αρχιτεκτονική κατασκευή, όχι μοντέρνα αλλά αμήχανα μεταμοντέρνα, που υφίσταται - όπως κι ένας απίστευτος αριθμός άλλων αναλόγων αρχιεκτονημάτων, λόγου χάρη το νέο μουσείο της Ακρόπολης, το ΕΜΣΤ ή, η νέα Εθνική Πινακοθήκη - μόνο και μόνο χάρη στον ηλεκτρικό τους φωτισμό.
Κτίσματα δηλαδή που φτιάχνονται αποκλειστικά για να υπάρχουν το βράδυ μέσω μιας φωτιστικής σκηνοθεσίας. Δεν είναι αυτόφωτα, δεν διεκδικούν τον φυσικό χώρο ως οργανική ενότητα μ' αυτόν αλλά επιβάλλονται λόγω όγκου μόνο ως κακοφωνία. Ιμπεριαλισμός της αρχιτεκτονικής, καπιταλισμός της αισθητικής, χειραγώγηση της πολιτικής του πολιτισμού.
Και να σκεφτεί κανείς ότι οι ίδιοι άνθρωποι φώτισαν την χριστουγεννιάτικη Αθήνα, τον ιερό Βράχο της Ακρόπολης κλπ. Και για τον φωτισμό των εορτών, επειδή πρόκειται περί σκηνογραφίας, ουδείς ψόγος. Όμως από εκεί και μετά τα πράγματα σοβαρεύουν. Η αρχιτεκτονική δεν είναι ντεκόρ, δεν επιτρέπεται να καταντά σκηνογραφία.
ΥΓ. Αναμένω εναγωνίως την μελλοντική συνεργασία των ιθυνόντων του Ιδρύματος με τον ρηξικέλευθο εστέτ περιφερειάρχη Πατούλη. Πώς να το κάνουμε; Καλαίσθητος γεννιέται κανείς.
Δεν γίνεται...
Τελευταία τροποποίηση στις Δευτέρα, 17 Μαΐου 2021 17:58
Λάκης Ιγνατιάδης

Ραβδοσκοπία ατζαμή

Προσθήκη νέου σχολίου

Κωδικός ασφαλείας
Ανανέωση