Δεν προσωποποιώ ή περιορίζω χρονικά  την κατασταλτική πολιτική που ακολουθεί σταθερά και πάγια το ελληνικό κράτος (και όλα τα κράτη), όμως υπάρχουν στιγμές ιδιαίτερα από την λεγόμενη μεταπολίτευση και μετά  που αυτή η καταστολή έχει κάμψη και κορύφωση, αυτή την κορύφωση βιώνουμε στο σήμερα και στο τώρα.

Αφορμή για αυτή την ανάρτηση μου δόθηκε όταν διάβασα στην «Εφημερίδα των Συντακτών 16/3 2021» για των βασανισμό των νεαρών αγωνιστών – αγωνιστριών στα κρατητήρια της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής (ΓΑΔΑ).

Αμέσως μου ξύπνησαν  αδυσώπητες μνήμες  γιατί το 1991 ακριβώς πριν 30 χρόνια είχαμε υποστεί και εμείς (33 αφισοκολλητές) τα ίδια  βασανιστήρια με πρωθυπουργό τον πάτερα του σημερινού πρωθυπουργού Κυριακού Μητσοτάκη. Έχω κακοποιηθεί αρκετές φορές από τις δυνάμεις ασφάλειας του κράτους όπως και χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες  και ανεξάρτητα από το ποιό κόμμα ήταν στην κυβέρνηση και ποιός ο επικεφαλής της, όμως εκείνη τη φορά δεν  ήταν κακοποίηση αλλά ομαδικά βασανιστήρια με φυσικούς αυτουργούς  τους ασφαλίτες, τους άντρες της ομάδας Ζ (ζητάδες), τα ματ και με ηθικούς αυτουργούς τον τότε πρωθυπουργό και τον υπουργό δημόσιας τάξης (έτσι ονομαζόταν  τότε το σημερινό υπουργείο προστασίας του πολίτη) Θεόδωρο Αναγνωστόπουλο.

Η διαφορά με εκείνη  την εποχή που κατά τα άλλα όσο αφορά τις  πολιτικές μεθοδεύσεις της  σημερινής κυβέρνησης (νομοσχέδια για την παιδεία, τα εργασιακά,  διάφορα διατάγματα, κλπ) που είναι κλώνος της τότε κυβέρνησης  είναι ότι  δεν υπήρχε πανδημία και καραντίνα, ούτε διαδίκτυο και κινητή τηλεφωνία, ούτε φυσικά διαφαίνονταν το μετά απο μια δεκαετία κρατικό φαλιμέντο.

Λέω ότι η σημερινή κυβέρνηση  του Μητσοτάκη του νεότερου είναι κλώνος της κυβέρνησης του Μητσοτάκη του πρεσβύτερου γιατί ήταν ο πατέρας  του σημερινού πρωθυπουργού που πριν 30 χρόνια  προσπάθησε να εφαρμόσει στην Ελλάδα πολιτικές  «Ριγκανισμού-Θατσερισμού» ή πιο ακαδημαϊκά πολιτικές ορντο-φιλελευθερισμού (ordoliberalism) ή  αυταρχικού φιλελευθερισμού, με λίγα λόγια νεοφιλελευθερισμού.

Ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού,  για να περάσει τις αντιμεταρρυθμίσεις  που ήθελε, είχε ανάγκη την αστυνομία, γιατί θα υπήρχαν –  υπήρξαν λαϊκές  αντιδράσεις, γι΄αυτό έλεγε ανοικτά  στους αστυνομικούς ότι: «το κράτος είσαστε εσείς». Ο υιός Μητσοτάκης δεν το έχει πει  ανοικτά ακόμα, εκτός και αν το λέει κρυφά γιατί είναι μουλωχτός.

Αλλά για να καταλάβουν οι νεότεροι/ες και να θυμηθούν οι παλιότεροι/ες  το πολιτικό περιβάλλον εκείνης της εποχής που συλληφθήκαμε και βασανιστήκαμε από τους μπάτσους εμείς οι 33 αφισοκολλητές/ες   χρειάζεται να περιγράψω έστω και περιληπτικά το πολιτικό κλίμα της εποχής.