Και κάτι στιχάκια της όταν τα μουρμούριζα σε στιγμές μοναδικές, έβγαζαν μια λάμψη αστραπής στο μυαλό μου. Στιγμές, για να ξορκίσουν το κακό όταν ήμουν ξεχαρβαλωμένος, για να διώξουν μακριά τη μιζέρια κι άλλοτε που πετούσα, για να στεφανώσουν το απερίσκεπτο δώσιμο.

Σαββατόβραδο ήμουν κι εγώ εκεί, στο Ηρώδειο. Και στις 9 ακριβώς.... κυρίες και κύριοι υποδειχθείτε την Πάτι Σμιθ. Και νάτη πετιέτε πάνω στη σκηνή – με τζην και μπότες, άσπρο μπλουζάκι και μαύρο σακκάκι – χαμογελαστή, φιλική, με τη γλυκειά βραχνάδα της και με τα μαλλιά της να ανεμίζουν χαρούμενα κι ελεύθερα.

Τα πρώτα λόγια που μας είπε έδεναν με την εικόνα της, με τη φωνή της. Και ήταν λόγια που από την αρχή μας έφεραν πιο κοντά. «Μου φαίνεται απίστευτο ότι βρισκόμαστε αυτή τη λαμπερή νύχτα εδώ, σε έναν χώρο με τόση ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Νοιώθω να υπάρχει τόση ενέργεια και ξεχωριστή ιστορία σ’αυτό το μέρος, στο οποίο έχουν τραγουδήσει στο παρελθόν η Μαρία Κάλλας κι ο Παβαρότι. Είμαι τόσο ευτυχισμένη».

Επί δυο ώρες μας τσίγκλησε το σώμα, μας έκλεψε την ψυχή, μας την χάιδεψε, μας την πέταξε στα ουράνια, μας τη γέμισε αγάπη και δύναμη. Με φοβερή ενέργεια κατάφερε να κάνει το κατάμεστο Ηρώδειο ένα πράμμα. Αυτό το ωραίο και σπάνιο συναίσθημα με γέμισε, αυτό που νοιώθεις να είσαι ένα με χιλιάδες άλλους άγνωστους κι όμως τα συναισθήματά σου να είναι εντελώς προσωπικά.

Ακούσαμε πολλά από τα υπέροχα τραγούδια της, όπως το April fool, το Summertime blues, το Dancing barefoot, το Gloria, το συγκινητικό This is the girl – αφιερωμένο στην Γουαϊνχάουζ - αλλά και το πασίγνωστο Because thee night. Και κάπου στη μέση η Πάτι μας έκανε τη κίνηση ματ. Μας προσκάλεσε σε χορό. Πολλοί έδωσαν τα ρέστα τους και η θερμοκρασία ανέβηκε κι άλλο. Το It’s a dream έκανε για μια άλλη φορά φανερό τις δυο μεγάλες αγάπες της Σμιθ, που από το ξεκίνημά της ήταν η ποίηση και οι λατρεμένοι σύντροφοί της.

Στο τέλος όλο το Ηρώδειο γίναμε μια χορωδία που τραγούδησε μαζί της το People have the power για μια ζωή δίχως ταπεινώσεις και με δικαιοσύνη. Και θα θυμάμαι για καιρό με τι χάρη μας μοίρασε λευκά τριαντάφυλλα και τα λόγια/συμβουλές που είπε και που τα τιμάει με τις πράξεις τους αυτή η ξεχωριστή τραγουδοποιός, που τα απεύθυνε αποκλειστικά σ’εμάς, τους Έλληνες. « Οφείλουμε να δίνουμε τις μάχες μας ακόμα κι αν δεν κερδίζουμε πάντα τον αγώνα. Ξέρω πως υπάρχουνε δυσκολίες στην Ελλάδα, αλλά πρέπει να βοηθάτε ο ένας τον άλλο, να ανταλλάσετε ενέργεια. Αυτά θα σας κάνουν πιο δυνατούς. Τα πράγματα δεν αλλάζουν από τη μία μέρα στην άλλη. Φροντίστε τους εαυτούς σας, πίνετε νερό, τρώτε λαχανικά, πλένετε τα δόντια σας. Ας γίνετε δημιουργικοί. Να είστε ελεύθεροι.» Νάσαι καλά κ. Σμιθ και σ’ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας.

Για μια άλλη φορά αποδείχθηκε πως μπορεί να συμβεί κι αυτό. Μια άλλη μουσική, μια άλλη γλώσσα, άλλες ιστορίες και εμπειρίες, αν ως θραύσματα της ζωής τ' αλέσει η μαγγιόρα η τέχνη, συμβαίνει κάτι το μαγικό. Τα κάνει άστρα και τα μοιράζει ως δώρα σε όλη την οικουμένη, σε όλους τους ανθρώπους που είναι ανοιχτοί για να αφήσουν το φώς τους να κυλήσει γλυκά μέσα τους.