Ποιήματα του Φερλινγκέτι διάβασα στα τέλη της δεκαετίας του '70 μαζί μ'αυτά του Γκίνσμπεργκ, γραφτά του Κέρουακ και άλλα έργα τύπων της μπιτ γενιάς, δηλαδή καμιά εικοσαριά χρόνια μετά από τότε που μπήκαν φουριόζοι στο χορό. Το ωραίο παράξενο ήταν πως μου άρεσαν. Ναι, είναι ένα απ'αυτά τα δυσερμήνευτα παιχνίδια του ανθρώπινου είδους. Πως δηλαδή ένας μεταέφηβος που μεγάλωσε και ζούσε στη Δραπετσώνα και τριγυρνούσε στον Πειραιά και στην Αθήνα ως κοφτερή φάση και που λίγα χρόνια πριν είχε βγει από το φοβικό χουντικό τούνελ κουβαλώντας τα τεριρέμ και τις πολεμικές της αριστεράς να τον φτιάχνουν κάτι διαφορετικά ποιήματα απ'αυτά που του άρεσαν μέχρι τότε, ποιήματα Αμερικανών που ακόμα και οι συμπατριώτες τους τους θεωρούσαν στην αρχή φρικιά.Μυστήριες φάσεις αυτές, αλλά την εποχή εκείνη εισέπραττα αυτούς τους στίχους εντελώς φυσικά, σαν να ήμουν ένας μη τυπικός Νεοϋορκέζος, σα να καιγόμουν στις υπόγειες φλόγες αυτής της νευρικής κι ανήσυχης πόλης. Ένιωθα ότι τα ποιήματα των μπιτ με ράντιζαν με μια καλή και με μια κακιά τρέλα, γνήσιο προϊόν αυτής της άυπνης βαβυλώνιας μητρόπολης και έτσι μπορούσα να πηγαινοέρχομαι από την μια στην άλλη με μόνο κέρδος την διεύρυνση της φαντασίας μου. Αυτή φόρτιζε την πραγματικότητά μου με εξωτικά, δηλαδή αμερικάνικα κόλπα, κάνοντας έτσι πιο πλούσια τη ζωή μου.
Ο Λόρενς Φερλινγκέτι, ο Αμερικανός εκδότης, ποιητής, συγγραφέας και ζωγράφος, θρύλος της μπιτ σκηνής, ιδιοκτήτης του θρυλικού βιβλιοπωλείου βιβλιοπωλείο City Lights που επηρέασε γενιές καλλιτεχνών και συγγραφέων του Σαν Φρανσίσκο και της χώρας του πέθανε τη Δευτέρα στο σπίτι του στο Σαν Φρανσίσκο από πνευμονοπάθεια όπως ανακοίνωσε η κόρη του Τζούλι Σάσερ . Ήταν 101 ετών.
Ο Φερλινγκέτι ήταν αυτός που το 1955 ξεκίνησε με όχημα το βιβλιοπωλείο του τις εκδόσεις City Lights, που τα επόμενα χρόνια έδωσαν βήμα στους σημαντικότερους μπιτ ποιητές και συγγραφείς και ανέδειξε τα σημαντικότερα βιβλία εναλλακτικής λογοτεχνίας και ποίησης. Οι νέοι Αμερικανοί ποιητές και λογοτέχνες βρήκαν ένα φιλόξενο μέρος για να αναπτύξουν τις ιδέες τους και να δουν τις δουλειές τους -που κανένας άλλος οίκος δε θα τολμούσε να το κάνει- δημοσιευμένες.
Εμπνευσμένος εκδότης και ποιητής και ο ίδιος δημιούργησε την πιο σοβαρή ζύμωση μέσα από την οποία εκφράστηκε η νέα αμερικανική κουλτούρα των δεκαετιών '50-'60 στη Δυτική Ακτή.
Περισσότερα στοιχεία από την βιογραφία του και το έργο του εδώ
Το 2016 αναρτήσαμε στη σταγόνα 5 ποιήματα του εκλιπόντος με τον τίτλο "Λώρενς Φερλινγκέττι, πέντε ποιήματά του στα κουφά", εδώ .
Τι είπε ο Φερλινγκέτι ( που σταμάτησε να πηγαίνει στο βιβλιοπωλείο του city lights εκεί γύρω στα 99 του) κατά την αναγόρευσή του το 1998 ως πρώτου Δαφνοστεφούς Ποιητή του Σαν Φρανσίσκο, ενώπιον του Ουίλι Μπράουν, του δημάρχου της πόλης:
«Στην Πολιτεία του Πλάτωνα, οι ποιητές θεωρούνται τύποι ανατρεπτικοί, ένας κίνδυνος για τη δημοκρατία. Μου πάει γάντι αυτός ο ρόλος. Βλέπω τον εαυτό μου σαν μία αλογόμυγα και θα χρησιμοποιήσω αυτή την αναγνώριση για να διαδώσω τις ιδέες μου και τις εμμονές μου». Ένα από τα αγαπημένα του γνωμικά, που το λέει σε φίλους του με κάθε ευκαιρία, είναι ιταλικό: «Mangia bene, ridi spesso, ama molto» («Τρώγε καλά, γέλα συχνά, αγάπα πολύ»), στο οποίο προσθέτει τη δική του κατάληξη «Και μην τα θαλασσώνεις».
