Το 1936 ο ιδρυτής και ιδιοκτήτης τους Νικόλαος Κανελλόπουλος αφήνει την τελευταία του πνοή, ενώ δέκα χρόνια αργότερα, με τη λήξη του πολέμου, τα Λιπάσματα περνούν στην ιδιοκτησία του Μποδοσάκη - Αθανασιάδη, γράφοντας νέα ιστορία.

Για πολλά ακόμα χρόνια λειτουργούν ασταμάτητα, όμως από τη δεκαετία του 80, ό,τι χαλάει μένει έτσι. Το τελειωτικό χτύπημα έρχεται το 1988 με τη δολοφονία του Μποδοσάκη - Αθανασιάδη από την εγκληματική οργάνωση "17η Νοέμβρη". Λίγο μετά τα Λιπάσματα περνούν στην ιδιοκτησία της Εθνικής Τράπεζας. Το 1992 το «Γυαλάδικο», κλείνει οριστικά, ενώ το 1999 η πόρτα του εργοστασίου κλείνει για πάντα λόγω διάθεσης στην αγορά της Ευρωπαϊκής Ένωσης φτηνότερων λιπασμάτων που παραγόντουσαν σε τρίτες χώρες και των αγώνων των κατοίκων που υπέφεραν από τους αέριους ρύπους των οξέων, γράφοντας έτσι έναν δύσκολο επίλογο. Τα κτήρια κατεδαφίζονται το ένα μετά το άλλο, όμως από το 2003 και μετά, ότι μένει κρίνεται διατηρητέο από το τμήμα Νεωτέρων βιομηχανικών μνημείων του ΚΑΣ. Να σημειώσουμε εδώ ότι τα περισσότερα διατηρητέα κτίρια ανήκουν στην Εθνική Τράπεζα η οποία εδώ και 15 χρόνια δεν τα έχει φροντίσει καθόλου. 

Το βίντεο (2.00) αναρτήθηκε από τον Marinos Charalampopoulos του οποίου ο πατέρας δούλεψε εργάτης στα Λιπάσματα