η διοίκηση τους το απαγόρευσε ως κίνηση προκλητική. Από τον χειμώνα λοιπόν, το συζήτησαν και αποφάσισαν πως θα το χειριστούν φέτος το καλοκαίρι. Και αποφάσισαν να φορέσουνε φούστες. Και το έκαναν όλοι.

Μου άρεσε αυτή η αντίδραση που ξέφυγε από την πεπατημένη. Φυσικά βοήθησε και το αίτημα. Αλλά επ'ευκαρία αυτού του συμβάντος, καλό είναι να θυμόμαστε που και που, πως πέρα από τους κλασσικούς τρόπους διεκδίκησης των αιτημάτων μας, αν το συζητάμε ελεύθερα και ακομπλεξάριστα, μπορεί και να επινοούμε άλλους τρόπους πιο ίσως νάναι πιο αποτελεσματικοί. Ένας σημαντικός λόγος που πολλές φορές ενισχύει τη δύναμη μιας νέας δράσης, είναι ότι οι ίδιοι οι δράστες την έχουν διαμορφώσει κι αυτό τους δίνει μια περίσσεια ενέργεια επειδή δεν εφαρμόζουν την έτοιμη συνταγή της παράδοσης, αλλά ένα δικό τους δημιούργημα. Συνήθως πάντως, αυτές οι ευφάνταστες ιδέες, οι νέες πατέντες, έχουνε και κάποιο προσωπικό κόστος, μιας και ξεφεύγουνε από την πεπατημένη.

Η διοίκηση της εταιρείας στην αρχή έκανε την άνετη και δήλωσε πως αν ένας άντρας θέλει να φοράει φούστα δεν υπάρχει πρόβλημα, διότι δεν παύει να δείχνει αξιοπρεπής. Το να τους αποτρέψουμε απ'αυτό, δήλωσε ο εκπρόσωπος της εταιρείας, σαφώς θα ήταν μία διάκριση. Όμως όταν μετά από δύο εβδομάδες συνεδρίασε το διοικητικό συμβούλιο, αποφάσισε να επιτρέψουν στους οδηγούς να φοράνε τα σορτσάκια τους.

Το θέμα της επινόησης άλλων τρόπων διεκδίκησης που μπορεί να είναι πιο αποτελεσματικοί με αφορμή αυτό το παράδειγμα, ελπίζω να μην υποβιβαστεί. Γιατί διαβλέπω πως είναι εύκολο αυτό να γίνει με το επιχείρημα "ας είχαμε κι εμείς τέτοια προβλήματα και τότε να δεις πόσους διαφορετικούς τρόπους θα βρίσκαμε". Έλα όμως που χρόνια τώρα σε χιλιάδες περιπτώσεις, σπανίως έχω ακούσει εδώ σ'εμάς, για πρωτότυπους αγώνες. Αν μαλιστα πιάσουμε και τη συζήτηση για τα συνθήματα, τα τραγούδια, την αισθητική και τα αιτήματα, σ'αυτά νομίζω πως πολλοί έχουμε διαπιστώσει διαχρονικά έναν κόλλημα, ενός απερίγραπτου συντηρητισμού, που μάλιστα συχνά δηλώνετε ως προοδευτικός τρόπος αντιμετώπισης του κόσμου. Προοοδευτικός, όταν θέλει να μένουν τα πράγματα ως έχουν και τα προβλήματα να πιέζουν όλο και πιο πολύ, γίνεται; Αν όντως κάτι τέτοιο αλλοπρόσαλλο χαρακτηρίζει την κοινωνία μας, δεν είναι μια ευκαρία τώρα να το δούμε, αν θελουμε βεβαίως, όσο γίνεται πιο καθαρά και αν κάτι τέτοιο μας πειράζει και μας εμποδίζει για τα καλύτερα, να το αντιμετωπίσουμε κατά πρόσωπο; Μόνοι μας ή μαζί με άλλους.

ου της εταιρείας.