Το καλοκαίρι του 2019, Τι χάσαμε; Η δημιουργία, στο χώρο των Λιπασμάτων, μίας επένδυσης που θα δημιουργούσε 2000 θέσεις εργασίας, θα έδινε τη δυνατότητα να πυροδοτήσουμε την ανάπτυξη στην πόλη μας που τη μαστίζει η ανεργία. Πολλοί από όσους θα έβρισκαν δουλειά , θα ήταν συμπολίτες μας. Είναι επίσης αυτονόητο ότι 2000 άνθρωποι έχουν ανάγκες σίτισης και αναψυχής. Η ικανοποίησή τους, μπορούσαν να βοηθήσουν την πόλη μας να αναπτυχθεί στο τομέα των Υπηρεσιών με έμφαση την Εστίαση . Προφανώς και εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι η αξιοποίηση μίας τέτοιας επένδυσης στον Τομέα των Υπηρεσιών, δεν έχει όρια. Χρειάζεται μόνο όραμα.
Πάνω από όλα θα άλλαζε τη θέση της πόλης μας στον επενδυτικό χάρτη.
Ποιες είναι οι τελευταίες επενδύσεις στο Κερατσίνι; Η Oil One, και η μέχρι σήμερα δραστηριότητα της Cosco. Ποιες επενδύσεις δρομολογούνται στην περιοχή μας; Η 4η Προβλήτα της Cosco, ο συμφωνημένος σταθμός Logistic της Cosco, η Μονάδα Επεξεργασίας Απορριμμάτων στο Σχιστό. Δηλαδή επενδύσεις στην προοπτική υποβάθμισης της πόλης μας, και όχι στην αναβάθμισή της.
Έχει σχέδιο η Δημοτική Αρχή για την ανάπτυξη της πόλης; Κανένα απολύτως. Προωθείται χωρίς καμία οικονομοτεχνική μελέτη, η εφαρμογή πολεοδομικού Σχεδίου στην περιοχή των Λιπασμάτων, με εμφανής την προσπάθεια να εξοβελιστεί κάθε μορφής επιχειρηματικότητας. Επιδιώκουμε, λέει, να φέρουμε τμήματα του Πανεπιστημίου Πειραιά, όταν γνωρίζουμε ότι αυτό θα εγκατασταθεί στο Δήμο της Νίκαιας – Αγίου Ιωάννη Ρέντη, στο παλαιό Στάδιο της Άρσης Βαρών.
Και σε εμένα θα άρεσε πάρα πολύ να δημιουργούσαμε στα 600 στρέμματα, μία Δημοτική Disneyland, η οποία μάλιστα να έχει απόλυτα ελεύθερη και Δωρεάν πρόσβαση στον πολίτη, αλλά όπως εύκολα καταλαβαίνει κάποιος αυτό είναι μία ουτοπία. Όχι ρεαλιστική ουτοπία, αλλά απόλυτα ανεδαφική.
Είναι εμφανής, όχι η αδυναμία, αλλά η επιλογή της Διοίκησης του κυρίου Βρεττάκου, να δημιουργήσει μία παραγωγική κινητικότητα. Να δημιουργήσει συμμαχίες, στον κόσμο της αγοράς, στην προσέλκυση κεφαλαίων, που θα μπορούσαν να αλλάξουν την μοίρα της περιοχής. Θα μπορούσε να είχε αξιοποιήσει την πρωθυπουργική εξαγγελία, να επισπεύσει εξελίξεις, να συμβάλλει στην άρση των γραφειοκρατικών προβλημάτων, και να βάλει τους όρους της πόλης στην ανάπτυξή της. Δεν έκανε όμως αυτό. Αδράνησε; Αρνήθηκε; Πάντως έχασε μία δυνατότητα.
Ταυτόχρονα είναι εμφανής η αδυναμία της σημερινής Διοίκησης να αντιταχθεί στην υποβάθμιση που κυοφορείται.
Δεν αντιστέκεται.
Δεν ενημερώνει.
Δεν κινητοποιεί.
Δεν αντιδρά.
Δυστυχώς εδραιώνεται η εικόνα ενός κοσμοπολίτικου Πειραιά, και ενός υποβαθμισμένου γειτονικού Δήμου , ενώ θα μπορούσαμε να κερδίζουμε από την αίγλη του Πειραιά και να διεκδικούμε τον δικό μας αναβαθμισμένο ρόλο.
Δεν θα το κρύψω. Πλέον έχω αγωνία. Τα τρένα των ευκαιριών, περνάνε από δίπλα μας, και εμείς αρκούμαστε σε Σοβιετικές Παρεμβάσεις σε καμία πλατεία.
Η σημερινή Διοίκηση δεν μπορεί. Όχι γιατί ο κύριος Βρεττάκος, είναι προσωπικά ανίκανος, αλλά γιατί είναι προσκολλημένος, με επιλογή του, στο χθες.
Σχόλια
Αρκετοί μπορεί να αντιμετωπίσουν απαξιωτικά την σκέψη του και να δηλώσουν «πιστοί στην ουτοπία». Είναι η πολύ προσφιλής αντίληψη στα Ελληνικά δεδομένα «αν δεν γίνει έτσι, καλύτερα να μην γίνει τίποτα» Θέλω λοιπόν να σχολιάσω ότι δεν ισχύει το «καλύτερα τίποτα», και το έχουμε συναντήσει πολλές φορές στην ιστορική συνέχεια. Το σύνηθες είναι, να γίνεται «κάτι» χωρίς εμάς για μας. Να γίνεται κάτι αντίθετο στις επιθυμίες μας που να τσαλακώνει εντέλει τον μαξιμαλισμό μας.
Η απώλεια της λύσης “Διεθνούς Κέντρου Καινοτομίας και νεοφυούς Επιχειρηματικότητας” δεν είναι ένα καλό νέο. Γιατί το πιο πιθανό είναι ότι η απώλεια, πέρα από την δική «μας» δημοτική αδιαφορία και ανακούφιση(;) γιατί κερδίσαμε χρόνο (για να κάνουμε τι;)θα οδηγήσει σε ακόμη πιο αρνητικές λύσεις. Στον δικό μας μαξιμαλισμό που οδηγεί σε αδράνεια, υπάρχουν ενεργές δυνάμεις που προωθούν την δική τους «ουτοπία» για το «φιλέτο του Πειραιά». Και ο χρόνος που περνά είναι δικός τους σύμμαχος.
Τροφοδοσία RSS για τα σχόλια αυτού του άρθρου.