Το έγκλημα στο πάρκο εχει ταυτότητα. Ελληνική αστυνομία. Δήμος Αθηναίων. Περιφέρεια: Έχουν δικαίωμα, καθένας αναλόγως των αρμοδιοτήτων του, να λάβει μέτρα προστασίας του πάρκου και των ψυχών που ρουφάει. Όχι μονο για τα παιδιά, αλλά, αν όχι για οτιδήποτε άλλο, τουλάχιστον για τα παιδιά! Δεν παρεμβαίνουν. Δεν μπορούν/ δεν ξέρουν τι να κάνουν/ δε θέλουν να αλλάξει κάτι. Αφήνουν το πάρκο στους δαίμονές του, τους κατοίκους στο φόβο τους, τους νταβατζήδες στα κέρδη τους. Ξέρουν τι συμβαίνει. Και δεν κάνουν τίποτα. Απολύτως. Δεν καταλαβαίνω με ποιά λογική, καταλαβαίνω μονο το εγκληματικό αποτέλεσμα της παράλειψής τους.

Πριν λίγες μέρες ο ρουβικώνας έκανε περιπολία στο πεδίο του άρεως καταγγέλλοντας κυρίως το πρόβλημα της παιδικής πορνείας. Ίδια παλιά ιστορία: εκεί που το κράτος απουσιάζει, η παρακρατική δράση το αντικαθιστά. Κάνει ή παριστάνει ότι κάνει τη δουλειά του κράτους, εισπράττοντας η ίδια τα οφέλη (ήδη ο ρουβίκωνας σκοπεύει να το γυρίσει σε πολιτική οντότητα). Η αυτοδικία και οι *καλές* προθέσεις δεν δικαιολογούν τη δράση του ρουβίκωνα. Όπως δε θα δικαιολογούσαν παρόμοια δράση της χρυσής αυγής. Αλλά έλεος, μιλάμε για παιδιά παρατημένα στο έλεος των μαφιόζων ή στη συμπόνια ημιπαράνομων οργανώσεων μέσα στη μέση της καρδιάς μιας αναδυόμενης ευρωπαϊκής Καμπότζης.

Γενικά, δεν απαιτώ από το κράτος τα αδύνατα. Δεν απαιτώ ξαφνικά να μην ειναι πτωχευμένο, δεν απαιτώ να μου παρέχει εν μια νυκτί υψηλού ευρωπαϊκού επιπέδου υπηρεσίες, δεν απαιτώ με ένα νόμο και ένα άρθρο να εξαφανιστεί η τουρκοκρατίλα που το διέπει απο ιδρύσεώς του μέχρι σημερα. Δεν απαιτώ ξαφνικά να βρει λύση για μιλιούνια πρόσφυγες, δεν απαιτώ μαγικά να εξαλειφθούν πορνεία, ναρκωτικά και κρυφή παιδική πορνεία από παντού.

Απαιτώ πιο απλά πράγματα, πράγματα που γίνονται. Απαιτώ απο το κράτος να μη με βάζει να επιλέξω αν προτιμώ τα παιδιά στο πεδίο του άρεως να τα εκμεταλλεύονται νταβατζήδες ή να τα *προστατεύουν* ημιπαράνομοι ακτιβιστές. Απαιτώ απο το κράτος να προστατέψει τους πολίτες, την περιουσία του, τους περίοικους, τους ξεβρασμένους στην πατρίδα μου αλλοδαπούς. Να προστατέψει το πάρκο, να προστατέψει τον άνθρωπο, να προστατέψει τον λογο της ύπαρξής του ως κράτος, να προστατέψει την κρατική του *τιμή* που ξεφτιλίζεται χυδαία κάθε βράδυ κατω απο το άλογο του κωνσταντίνου, πίσω απο την πλάτη της αθηνάς και στη σκιά, σχεδόν, της γαδα. Απαιτώ απο το κράτος εκει που γνωρίζει πολύ καλά ότι κάθε βράδυ διασταυρώνονται τα εγκλήματα, εκεί που γνωρίζει οτι συμμορίες λυμαίνονται ζωές, εκεί που γνωρίζει ότι το έγκλημα ανθίζει και η περιοχή μαραίνεται, να παρέμβει. Καμία πτώχευση δε δικαιολογεί την αδράνειά του.

Και αν ειναι τόσο φτωχούλα η ψωροκώσταινα, ώστε δεν εχει τη δυνατότητα να τα βάλει με τα δίκτυα των εμπόρων ναρκωτικών και πορνείας (που πια δεν μπαίνουν καν στο κόπο να ψιλοκρύβονται, αλλα αναπτύσσονται σχεδόν παντού μέσα στη μέση της καρδιάς της αθήνας), απαιτώ, ΑΠΑΙΤΩ απο το κράτος να παρέμβει για να διαλύσει τουλάχιστον την εν γνωσει του εξέλιξη του πεδίου του άρεως σε de facto ταυλάνδη. Να εκκαθαρίσει το μοναδικό σημείο στο οποιο οργανωμένα και εν γνωσει όλων των αρμόδιων κρατικών δομών αναπτύσσεται συστηματικά πιάτσα εκδιδόμενων μικρών ανηλίκων (σημερα αλλοδαπών, αύριο όχι μονο αλλοδαπών) υπό την *προστασία* μικτών συμμοριών που πλουτίζουν απο το νταβατζιλίκι στο *φρέσκο κρέας*. Να δείξει τη βούλησή του να μη στηθεί ποτέ και πουθενά πιάτσα παιδικής πορνείας εντός της επικράτειάς του. Απαιτώ απο το κράτος να παρέμβει στην κρεατομηχανή του πεδίου του άρεως, στο εκκολαπτήριο πεθαμένων ήδη απο τα νιάτα τους ανθρώπων. Απαιτώ, ΑΠΑΙΤΩ απο το κράτος, αν όχι όλα τα άλλα, τουλάχιστον, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, να 'χει στο νου του το παιδί. 
Γιατί αν γλιτώσει το παιδί...

Πατώντας εδώ   θα σας εμφανιστεί ένα άρθρο που με έγραψε ο