ΦωτεινόΣέπιαΣκοτεινόΜεγέθυνση (+)Σμίκρυνση (-)Χωρίς σχόλιαΜε σχόλιαΠιο στενόΠιο φαρδύ

Εισιτήρια και βραβεία για τις ταινίες του 2012

  • Εκτύπωση
Λεπτομέρειες
Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 27 Δεκεμβρίου 2012 17:23
Τελευταία Ενημέρωση στις Δευτέρα, 13 Μαΐου 2013 07:47
Γράφτηκε από τον/την Λάκης Ιγνατιάδης
Εμφανίσεις: 1975

 

Μπαίνουμε κατευθείαν στο ψαχνό. Καταρχήν, οι εισπράξεις από ταινίες, παγκοσμίως . Στην πρώτη θέση "Οι εκδικητές" με 1.511εκ. δολλάρια. Δεύτερη, "Ο σκοτεινός ιππότης, η Επιστροφή", με 1.081εκ.δολάρια.

Ακολουθεί το "Skyfall"  που μάζεψε 952εκ.δολάρια, μετά το "Ο χορός των ηπείρων" με εισπράξεις 875εκ.δολάρια και στην πέμπτη θέση το "Χαραυγή, μέρος 2ο" με 780εκ.δολάρια.

Καποιες απ'αυτές συνεχίζουν να προβάλλονται. Στο πόσοι θεατές τις παρακολούθησαν τελικά, θα πρέπει να προσθέσουμε και αυτούς που τις βλέπουν σε βίντεο, τα νόμιμα και τις πειρατικά. Αλλά αυτούς μόνο κατά προσέγγιση μπορούμε να τους υπολογίσουμε. Οι ταινίες που παρουσιάζουν μεγάλη εμπορική επιτυχία δε σημαίνει απαραίτητα ότι είναι για τα μπάζα. Από μια ορισμένη γωνιά μπορεί να θεωρήσουμε πως ο αριθμός των εισιτήριων που κόβει μία ταινία είναι οι ψήφοι που της απονέμει το κοινό. Γενικά μιλώντας, πολλές απ'αυτές που παρουσιάζουν μία εισπρακτική επιτυχία έχουν και μία καλλιτεχνική ποιότητα στο είδος τους. Είναι τότε που ο εμπλουτισμός του είδους ή ακόμα και η ανατροπή των κλισσέ του σε συνδυασμό μ' ένα ενδιαφέρον θέμα προσδίδει σ'αυτές μια γοητεία που ελκύει το μεγάλο κοινό.  Και που και που συμβαίνουν εκείνες οι ευτυχείς συμπτώσεις που δικαιώνουν τον χαρακτηρισμό του σινεμά ως την πιο λαϊκή τέχνη. Τέλος, πολλοί αναλυτές ισχυρίζονται πως η εμπορικότητα των ταινιών είναι κάτι που πρέπει, πέρα από τους παραγωγούς, να ενδιαφέρει και τους μελετητές. Κι αυτό διότι η επιτυχία τους αναδεικνύει, έστω δια της τεθλασμένης, τις τάσεις που διατρέχουν τις κοινωνίες.
 
Στην Ελλάδα το "Skyfall" βρίσκεται μέχρι στιγμής στην πρώτη θέση με 575χιλιάδες εισιτήρια, ακολουθεί το "Αν..." του Παπακαλιάτη με 371χιλ., ακολουθεί στην τρίτη θέση "Ο σκοτεινός ιππότης: Η επιστροφή" με 346χιλ. εισιτήρια, μετά το "Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι" του Σμαραγδή, που έκοψε 317χιλ. και στην πέμπτη θέση το "Χαραυγή, μέρος 2ο" με 308χιλ. εισιτήρια. Το "Χόμπιτ, ένα Αναπάντεχο ταξίδι" έκοψε τις δύο πρώτες εβδομάδες προβολής της 240χιλ., πράγμα που σημαίνει πως θα είναι μία από τις ταινίες που θα διεκδικήσουν την πρώτη θέση μέχρι τη λήξη της περιόδου. Όσο για το "Οι εκδικητές", πρώτη στο διεθνές box-office, βρίσκεται στη χώρα μας στη 10η θέση με 243χιλ. εισιτήρια.

Στην Ελλάδα μέσα στο 2012 προβλήθηκαν 263 ταινίες. Απ'αυτές 30 ήταν Ελληνικές και 39 επανεκδόσεις. Πέρσι είχαν προβληθεί συνολικά 339 ταινίες. Σε σχέση με την περσινή χρονιά είχαμε πτώση εισιτηρίων 11%, δηλαδή ένα εκατομμύριο εισιτήρια λιγότερα. Στις εισπράξεις είχαμε μεγαλύτερη πτώση, αφού πολλοί σινεμάδες έχουν φέτος φτηνότερο εισιτήριο και αρκετοί έχουν ειδικές προσφορές κι εκπτώσεις. Από τις ελληνικές ταινίες, πιο εμπορική είναι το "Αν...". ακολουθεί το "Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι", τρίτη ειναι το "Λάρισα, εμπιστευτικό" με 150χιλ.εισιτήρια, μετά η " Νήσος 2" με 139χιλ. και στην πέμπτη θέση το " Poker Face" που έκοψε 18χιλ. Ο "Άδικος κόσμος", μια ταινία που μάζεψε πολλά εγχώρια και ξένα βραβεία, ήρθε πρώτη από τις καλλιτεχνικές, ας πούμε, ταινίες, κόβοντας 10χιλ.εισιτήρια. Συνολικά τις ελληνικές ταινίες στους κινηματογράφους τις είδαν φέτος 915χιλιάδες θεατές, ενώ πέρσι το νούμερο αυτό ήταν 1.260χιλ.

Ως προς τα πιο διάσημα βραβεία έχουμε τα εξής: Όσκαρ καλύτερης ταινίας το "The artist" του Μισέλ Χαζαναβίσιους, Χρυσός Φοίνικας Κανών και βραβείο Ευρωπαϊκού κιν/φου 2012 η "Αγάπη" του Μίκαελ Χάνεκε, Χρυσό Λιοντάρι Βενετίας η "Πιετά" του ΚιμΚι Ντουκ, Χρυσή Άρκτος Βερολίνου το "Ο Καίσαρας πρέπει να πεθάνει" των αδελφών Ταβιάνη, Μέγα Βραβείο φεστιβάλ Σάντανς το "Τα μυθικά πλάσματα του νότου" του Μπεν Ζάτλιν, καλύτερη για το περιοδικό "Sight and sound" το "The master" του Πολ Τόμας Άντερσον, και για το περιοδικό "Cahiers du sinema" το "Holu motors" του Λέος Καράξ. 


Εμείς, ως εκ γενετής κινηματογραφόφιλοι, είδαμε και φέτος αρκετές ταινίες. Όχι βεβαίως τόσες όσες βλέπαμε παλαιότερα. Τις περισσότερες απ'αυτές τις ευχαριστηθήκαμε. Συνέτεινε και το γεγονός πως σχεδόν όλοι οι σινεμάδες έχουν πια βελτιώσει κατά πολύ την υποδομή τους. Φυσικά, όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος ελάχιστες ταινίες είδαμε στον Πειραιά. Να σκεφτείτε πως στον κεντρικό Πειραιά λειτουργεί πια ένας μόνο χειμερινός κινηματογράφος και κανένας θερινός. Από τις ταινίες που είδαμε κάποιες έχουν πάρει κεφάλι. Αυτό σημαίνει πως και τη στιγμή που τις είδαμε μας άρεσαν, αλλά και καιρό μετά, διακρίνουμε κάποια ίχνη τους να φωσφορίζουν μέσα μας. Αυτές, χωρίς αξιολογική σειρά, είναι οι εξής: "Shame", του Στιβ Μακ Κουίν - μια ταινία που για πολλούς και διάφορους λόγους θα ήθελα να την είχα γυρίσει εγώ - "Το λιμάνι της Χάβρης" του Άκι Καουρισμάκι - ψυχρή ταινία που σε δυο σκηνές της δάκρυσα χωρίς να το καταλάβω - "Οι απόγονοι" του Αλεξάντερ Πέιν - μου θύμισε το ελάχιστο μαργαριτάρι που κυοφορούσαν οι τετριμμένες μέρες μας όταν ήταν σκέτη λασπουριά.... και πολύ θα'θελα να έπαιζα κι ένα ρολάκο - "Το μερίδιο των αγγέλων" του Κεν Λόουτς - μου μετασχημάτισε σε συναίσθημα τη γνώση του ότι "υπό συνθήκες, το καλό που όλοι κρύβουμε μπορεί να εκδηλωθεί" - "Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο" του Ρομπέρ Γκεντιγιάν - μια ταινία που με έκανε να αποδεχτώ πως κάποιες φορές ένας επαναστάτης μπορεί να είναι κι ανθρωπιστής - "Το βαθύ μπλε του έρωτα" του Τέρενς Ντέιβις - με έφτιαξε ώστε να θέλω να ξαναζήσω τον σπαραγμό και το μεγαλείο του ανθυγιεινού έρωτα - και το "Κάποτε στην Ανατόλια" του Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν- όπου μ'έπεισε πως και στη βαθιά Τουρκία οι άνθρωποι είναι τόσο απλοί και συνάμα πολύπλοκοι όσο κι εμείς.